#013 Pegassi Infernus - ponadczasowy supercar?

[_raven]

---

Peggasi to włoski producent super samochodów oraz motocykli. W swojej ofercie oprócz Infernusa możemy dla siebie dobrać Toros'a, Zentorno, bądź jednoślady jak Bati 801 bądź wersję torową 801RR. Peggasi działa od 1963 roku, pierwszy supersamochód spod flagi włoskiej, posiadał pod maską czterocylindrowy silnik, po kilkudziesięciu latach włoscy inżynierowie stworzyli model Infernus, poprzednik naszego Infernusa, była to dosyć udana konstrukcja, porównywana nawet do Turismo Classic - co więc zastaniemy przy nowym modelu? 

 

Stworzone przez Solveig Bjornson, 16/04/2022 dla CAR TEST (DAILY GLOBE)

---

Przód jest nawiązaniem do historycznego już modelu Classic.

 

Infernus, który Wam prezentuje pochodzi z 2010 roku, po poprzedniku zostało zmienione kilka nowych elementów, przeprojektowany cały tył, dodany spoiler, nowy układ wydechowy z końcówkami o dużym przekroju. (Jest głośny, serio). Pod pokrywą silnika, znajdziemy V12 o pojemności 6,5 litra o mocy 640 koni mechanicznych, wszystko sprzęgnięte z manualną skrzynią biegów (6 przełożeń), dzięki czemu ten potwór przyspiesza do pierwszej setki w tylko 3,4 sekundy, zaś maksymalna jego prędkość to 340 km/h. Jego średnie spalanie to tylko 21,5 l na 100 km. Z pierwszych ciekawostek, Infernus w tej wersji został tylko wyprodukowany w 4 tysiącach egzemplarzach, jak hołd dla poprzednika, którego było zaledwie 3 tysiące sztuk. Podstawą do budowy pojazdu była konstrukcja stworzona ze stali oraz włókna węglowego, co zapewniło niesamowitą sztywność oraz pozwoliło obniżyć masę. Tym razem panele karoserii nie były wykonane z aluminium, tylko z włókna węglowego, które na początku XXI wieku było coraz częściej stosowane w samochodach sportowych.

 

Klimat lat osiemdziesiątych, nawet pasuje w nowoczesnym modelu.

 

nfernus miał takie nowinki techniczne jak zawieszenie, którego charakterystykę mógł regulować kierowca, systemy zapobiegające przechyłom karoserii podczas ruszania i hamowania czy kontrolę trakcji TCS, którą na szczęście dało się całkowicie wyłączyć przytrzymując dłużej przycisk. Do całości wrzucono klasyczny spoiler, dosyć szkoda - większość konkurencyjnych modeli montowała już aktywną lotkę. Potężny minus dla inżynierów myślę, że poprawiłoby to docisk tylnej osi do podłoża podczas aktywnej lotki, oraz pracę nadwozia podczas dużych prędkości. Ciekawostką są także wloty powietrza do silnika, które mogą zwiększyć swoją wydajność, wysuwając się, kiedy jednostka robi się za gorąca. Jedną z kolejnych nowinek to przednie pióro wycieraczki mające aż, 68,5 cm długości, oraz nie zapominajmy o fleksujących się drzwiach, unoszących się do góry - czad, nie?

 

To, co rzuca się w oczy podczas pierwszej jazdy Infernusem, to duży opór kierownicy. Wymaga użycia nieco więcej siły, ale dzięki temu poprawia się precyzja prowadzenia. Równie ciężko chodzi sprzęgło, jednak jest zaskakująco łatwe w obsłudze. Wystarczy odrobina gazu, by auto ruszyło z miejsca. Na początku problematyczny może być też ciężki tył auta. Stary napęd AWD oznacza, że kierowca czuje każdy kilogram z tyłu. Można się jednak do niego przyzwyczaić, a wtedy jazda daje już naprawdę wiele radości, oraz niezapomnianych wrażeń.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wygląda ponadczasowo, serio - przykuwa oko.

 

 

Porównując Infernusa do pozostałych supersamochodów (nowoczesnych) możemy łatwo doświadczyć przeskoku, jaki nastąpił w motoryzacji w latach 2000-2010 pod względem technologicznym. Infernusa można nazwać już śmiało klasykiem. To auto, dzięki któremu marka Peggasi odrodziła się, dzięki (bohaterowi artykułu Infernusowi, oraz poprzedniej generacji Infernusa Classic)

 

Jedno z kolejnych zdjęć do folderu "car porn"

 

---