005. Publiczna czy prywatna? O bolączkach systemu ochrony zdrowia | NAD

[Girion]

---

Publiczna czy prywatna? O bolączkach systemu ochrony zdrowia 

---

(Daily Globe)

Dzisiaj w Night American Discussions o tym jakie problemy trapią system ochrony zdrowia. Konkurencja w obszarze opieki medycznej - według wielu ekspertów - powinna być zdrowa i uczciwa, co w praktyce oznacza, że w tym wyścigu najważniejsza jest ochrona zdrowia pacjenta jako cel, a środkiem do ratowania zdrowia pacjenta są badania i innowacje. Nie mniej opinię społeczną co rusz rozgrzewa dyskusja na temat tego czy jest tak jak być powinno. Nicholas Conell w rozmowie z Zurri Parrish oraz Cynthią Morgan.

***

NC: Dobry wieczór Los Santos! Przed nami kolejny odcinek Night American Discussions, a w nim Zurri Parrish, radna Dystryktu Śródmieście, polityk partii demokratycznej oraz działaczka społeczna oraz Cynthia Morgan, MCM, CEO Eugenics Corp, Eugenics Fundation oraz Eugenincs Medical Center. Filantropka, miłośniczka podróży i także działaczka społeczna. W dzisiejszym odcinku porozmawiamy o wyzwaniach trapiących nasz system ochrony zdrowia. No właśnie, działa on, nie działa? Cynthia?

CN: Mogę być szczera Nicholas? Aktualnie system ochrony zdrowia klęczy i jeżeli nie zaczniemy go dźwigać to popadniemy w kryzys jakiego jeszcze nie znaliśmy.

NC: A więc zaczynamy z grubej rury. Odniesiesz się do tego, Zuri?

ZP: Tak, Nick. Zdobyłam na ten temat własne spostrzeżenia. Duża część obywateli US, a także naszych rezydentów, nie posiada aktywnego ubezpieczenia społecznego. Dbanie o zdrowie jest potrzebne. Pozostaje jednak w wielu wypadkach wręcz niemożliwe do osiągnięcia ze względu na koszty liczone nawet w dziesiątkach tysięcy dolarów amerykańskich. To bariera, która nie jest do przekroczenia. Cynthia robi mase dobrych rzeczy dla zdrowia psychicznego osób młodych. To bardzo ważne, zwłaszcza dziś. Dziś. Dziś w momencie w którym statystycznie, co trzeci nastolatek, cierpi z powodów zdrowia psychicznego. EMC zrealizowało i pewnie też dalej będzie realizowało różnej maści problemów zdrowia psychicznego. Do bycia sobą. Bo dzieciaki tracą chęci do życia, biorąc pod uwagę, że ich planeta nie będzie wyglądała tak, jak dziś. Dzieciaki uciekają w różnej maści substancji kontrolowane i subkultury społeczne. Dzieciaki dążą do bycia sobą, nie kimś sztucznym. My im to uniemożliwiamy. Często moje pokolenie jest sceptyczne. Moje pokolenie ocenia przez pryzmat. Pryzmat swoich doświadczeń. Ale świat się zmienia. Jest toksyczny. Tragiczny. I trzeba go zmienić.

CN: Chciałabym zauważyć, że ataki paniki również leczymy w EMC, serdecznie zapraszamy. Skupia się Pani, Pani Parrish na zdrowiu psychicznym i jego budowaniu, a ja bym miała do Pani pytanie - co ze zdrowiem fizycznym? Jak planujemy rozwiązać problem który narasta od kilkunastu lat w amerykańskiej służbie zdrowia - mianowicie większość osób z klasy średniej nie jest dosyć zamożna, aby żyć. Tak drodzy Państwo, w naszym kraju insulina dla cukrzyka kosztuje prawie dwa razy więcej od chleba, a bez chleba - podobno - można przetrwać 40 dni na pustyni, nie sądzę, aby to było możliwe bez insuliny będąc cukrzykiem.

ZP: Bo problem narasta. Wiemy o tym. My, wszyscy. Wie o tym władza na szczeblu federalnym, Cynthia. Skupiłam się na problemach ze zdrowiem psychicznym, bo to one, dotknęły mnie. Były dla mnie autentyczne. One mogą dotknąć każdego. Wrócę do tego, co powiedziałaś. Wiem. Problem istnieje. Chcemy dążyć do jego rozwiązania. Nie mogę obiecać nic, co wydarzy się na szczeblu federalnym. Wcześniej mogłam decydować na szczeblu stanowym. Chciałabym rozwiązać ten problem. Uznałabym Cię w tym wypadku za specjalistkę, Cynthia. Mogłabyś wskazać mi, co może zrobić lokalny rząd? Co możemy zrobić aby go rozwiązać? Chciałabym poznać punkt kogoś, kto odpowiada za ten sektor. Masz wiedze. Jestem pewna, że ja, DEM i nawet przedstawiciele opozycyjnych do nas grup będą w stanie spróbować zrobić coś, aby to naprawić. Na szczeblu lokalnym. To nasze uprawnienia, Cynthia. Co może wam pomóc? Jak? Jak mogłabym tobie pomóc? Czego oczekujesz abym poprzez sprawowanie funkcji publicznej mogła wesprzeć osoby, które mają problemy ze zdrowiem fizycznym?

NC: Od marca 2010 roku obowiązuje w końcu forsowany przez demokratów Patient Protection and Affordable Care Act, popularnie zwany "Obamacare". Nakłada on na obywateli USA obowiązek posiadania ubezpieczenia zdrowotnego, a jednocześnie zapewnia dopłaty do składek ubezpieczeniowych dla osób o niskich dochodach. Sama, Zuri, zwróciłaś uwagę, że mamy problem z ubezpieczeniami zdrowotnymi. Istnieją programy informacyjne, które zachęcają do jego posiadania. Tutaj mam właśnie pytanie co TY jako polityk lokalnego szczebla zrobiłaś, by te ubezpieczenia promować? Ta ustawa ma wielu krytyków, szczególnie po republikańskiej stronie, a jednak po niemal dwunastu latach wszyscy czują pewien niedosyt? Przypominam, że był to jeden ze sztandarowych dla Was swego czasu projektów. Dzisiaj w prawie każdym stanie dopłacamy z własnej kieszeni do niezliczonej ilości zabiegów. Doba w szpitalu, mówię o samym kwaterunku, kosztuje niemal dwa tysiące dolarów! Więc, Zuri? W jaki sposób promowałaś ubezpieczenia? Jaki jest Twój wkład?

ZP: Obamacare nie nałożył na obywateli US obowiązku posiadania ubezpieczenia zdrowotnego. ACA nałożyło jednak dodatkowe obciążenia finansowe, które nie zdecydowały się na jego wykupienie. Sam akt prawny miał na celu zachęcenie do wykupu ubezpieczenia społecznego. Zapewnił on dostęp dla osób określanych przez statystyki jako osoby z dochodami poniżej progu ubóstwa, czyli łącznie 10 milionów ludności US, skorzystało z rozszerzenia programu Medicaid. Programu, który zapewnia uregulowanie kosztów leczenia. To nie jest dużo, jak na rząd federalny. To nie jest dużo w skali naszej liczby ludności. Ale to dużo. Koszty są oszołamiające. To skutek prywatnego funkcjonowania placówek medycznych. Ten program zredukował koszty ponoszone przez obywateli. Przedstawiciele DEM naciskali na jego rozszerzenie. Dalej to robią. Tylko jest to nam utrudniane. Lokalny profil DEM, który prowadziłam sprawując także funkcje rzecznika prasowego, kilkukrotnie odnosił się do kwestii zdrowia. To prawda, Nick. To nie jest dużo. Ale to jakiekolwiek działanie...

CN: Pragnę zauważyć, że program, o którym tak namiętnie Pani wspomina - krótko podsumowując - nie zmusza obywateli do wykupienia ubezpieczenia, jednak dostają oni, mówiąc kolokwialnie, po kieszeni jeżeli tego nie zrobią i ten sam program jest uzależniony od federalnego stopnia ubóstwa, gdzie w LS mamy aktualnie zderzenie ludzi skrajnie ubogich z takich miast jak Davis oraz ludzi piekielnie bogatych jak Ci z Richman, zrzuca Pani na nas odpowiedzialność za prywatne funkcjonowanie. Dobrze to niech mi Pani wskaże działania lokalnego rządu, prócz śmiesznie małego dofinansowania, które pomaga to zmienić. Tylko i wyłącznie dzięki Eugenics Foundation świadczymy usługi KAŻDEMU obywatelowi, nie zależnie od jego portfela, a to za sprawą datków, bo lokalny rząd twierdzi uparcie, że ma związane ręce.

ZP: Nie zrzuciłam odpowiedzialności na was, Cynthia. Po prostu uznałam, że ten system, powinien podlegać federalnej kontroli. Powinien być wspierany przez lokalny rząd, tak samo, jak funkcjonowanie departamentu szeryfa. Mamy zderzenie skrajności. I o tym wiemy. Ale ta skrajność nie jest jakkolwiek zależna. Próbujemy realizować różnej maści programy. Razem z przedstawicielami DEM przy pomocy CROWN, w trakcie rządów demokratów, angażowaliśmy się we wsparcie ludności podczas kataklizmu. Bez wsparcia rządu na szczeblu lokalnym. Zapewniliśmy wtedy lokum. Te lokale do dziś służą w ramach pomocy społecznej z prywatnej inicjatywy. To, co robi Eugenics Foundation jest cudowne. Cynthia. Nie zanegowałam tego. To, co dzieje się ze zdrowiem, nie jest dla Ciebie kryzysem, Nick? Bo dla mnie jest. To kryzys przez który umierają ludzie.

CN: Czyli teraz rząd zasłania się prywatną spółką, jaką jest CROWN, w imię pomocy, bo sami nie mogą nic zrobić? Dlaczego więc prywatny podmiot może więcej niż rząd i gdzie jest autonomiczność polityczna?

NC: Poza tym to zabrzmiało jak jakaś forma centralizacji, Zuri. Chyba nie o to Ci chodziło, prawda?

ZP: Bo rządy lokalne, takie jak rządy miasta, mają ograniczone pole działania. Muszą przestrzegać aktów wyższej rangi. Stanowych, federalnych. Wróce do tego, o czym mówiłam. Zaraz się do tego odniose, Nick. Cynthia. Dziękuje, że robisz to, co robisz. Opisałam, jak działa ustawa. Ustawa ma takie zapisy. Masz racje. Nie jest taka, jak powinna. Mogłaby być o wiele lepsza. Ale nie skrytykuje jej, bo mimo wszystko, wniosła pomoc chociaż tym dziesięciu milionom obywateli US, którzy nie mogli z niej skorzystać. Chcę wam pomóc. I będę to robiła. Ale chce wiedzieć, jak? Czego byś oczekiwała? W jakim stopniu? W jaki sposób lokalny rząd mógłby Cię wesprzeć? Nie chodziło mi o centralizacje, Nick. Chodziło mi o to aby ustawy federalne nałożyły na lokalne rządy obowiązek finansowania, wsparcia. Wsparcia w szerszym zakresie. Zakresie innym, niż ustawa podpisana przez Obame. Bo mimo, że zrobiła ona sporo dobrego, nie załatała każdej dziury w tym systemie. A chcemy wesprzeć ludzi. Ta ustawa jednak pomogła.

NC: No dobrze, ale obowiązuje rynkowy model opieki zdrowotnej, w którym tylko 40 proc. wydatków finansowana jest przez władze federalne lub stanowe, a aż 60 proc. – przez sektor prywatny: towarzystwa ubezpieczeniowe, bezpośrednio od osób fizycznych i tak dalej. Powinniśmy kierować się w stronę publicznego systemu ochrony zdrowia w Twoim odczuciu, Zuri? Zaraz oddam Ci głos, Cynthio.

ZP: Nie. Nie powinniśmy. Powinniśmy przyjąć model, który powie nam coś innego: każdy musi mieć dostęp do opieki zdrowotnej. Duża część osób, jeśli pracuje w większych firmach i korporacjach jak Daily Globe, ma zapewniony dostęp do ubezpieczenia społecznego, bo ustawa nakłada ten obowiązek na dużych pracodawców. Władze federalne powinny nałożyć na władze stanowe i lokalne konieczność współpracy w kwestiach ochrony zdrowia z prywatnymi placówkami, jak EMC, i ich finansowania, wsparcia dla tych, którzy w danym momencie, nie są w stanie poradzić sobie z uregulowaniem tych kosztów. Proces konstruowania takiego dokumentu jest długi i nie wskaże Ci konkretnego rozwiązania ale podejście do sprawy kompleksowo i w praktyczny sposób mogłoby zaowocować pełnym pokryciem kosztów. Mówię tu o czymś na wzór rozszerzenia Obamacare.

CN: Tak, tylko fundusze przekazywane przez rząd lokalny powinny starczać na więcej niż zakup jednego ambulansu - to możemy zrobić we własnym zakresie. Problem, który obserwujemy jest dwuwarstwowy, przedstawię Ci hipotetyczną sytuację, jeżeli pozwolisz. Mamy osobę - możemy przyjąć, że ma na imię Josh. Josh uczy się doskonale, jest ambitny, ma cel - chce zostać lekarzem. Uczy się bardzo dobrze w High School, później aplikuje na uczenie i o stypendium, ponieważ jest z biednej rodziny. Tutaj mamy pierwszy problem naszego systemu oświaty, który bezpośrednio wpływa na aktualną sytuację - nawet najlepsi nie dostają się na studia, wiecie Państwo dlaczego? Otóż, badania przeprowadzone przez niezależną agencję pokazują, że na studia dostają się głównie ludzie bogaci, nie zależnie od tego czy mają wiedzę, aby iść na ten kierunek, czy ledwo wyszli z High School, zastanówmy się dlaczego to się dzieje? Wydaje mi się, to tylko moja opinia, że uczelnie wyższe stawiają na, proszę wybaczyć za dosadność mych słów kury, które znoszą złote jaja, niżeli na uczniów z potencjałem. To jest pierwszy punkt - kontrole uczelni wyższych załóżmy, że nasz Josh nie otrzymał stypendium, ponieważ szkoła wolała wziąć kogoś, kto zapłaci - drodzy Państwo - 80 tysięcy dolarów od ręki, ponieważ tyle wynosi koszt studiowania medycyny, a stypendium rządowe jest wypłacane uczelni w ratach. Dalej, zdesperowany bohater opowiastki podejmuje się pracy w kilku barach - głównie nocnej, aby mieć płynność finansową i bierze kredyt na studia. On zostaje mu udzielony. Josh w dzień studiuje po dobrych kilka godzin, a później pracuje jako barman do rana. Dni Josha opierają się o kawę, szybkie jedzenie i energetyki oraz znikomą ilość snu, ale motywuje go to, że przecież dostał się na wymarzone studia medyczne przechodząc z klasy do klasy i, znów przeproszę za wyraźnie, harując jak wół zarabia na opłacenie studiów. Dochodzimy do etapu praktyk, tutaj również ściana, czemu? Szpitale, kliniki oraz inne podmioty medyczne nie zatrudniają ZA DARMO rezydentów, za staż się płaci. To jest drugi problem, który może rozwiązać zarząd, tak jak EMC finansując rezydentury z funduszu fundacji. I ostatnim problemem, który ten człowiek napotka to zamknięty rynek pracy. Każdy chcę doświadczonego lekarza, a tego doświadczenia, de facto, nigdzie nie idzie zdobyć, w ten sposób Josh ląduje jako pracownik popularnej sieci burgerowni, ledwo wiąże koniec z końcem nie płacąc ubezpieczenia, bo by mu już na nic nie starczyło - przyszły niedoszły lekarz drodzy Państwo pacjenci bez ubezpieczeń nie przychodzą się leczyć, więc lekarze zmieniają profesję i koło się zamyka. Brakuje zarówno pacjentów - bo są zbyt biedni by żyć oraz lekarzy - bo mają zbyt mało pacjentów by żyć. Tyle ode mnie.

NC: Kończy nam się czas. Zuri, proszę o odpowiedź i krótką konkluzję.

ZP: Fundusze lokalnego rządu są ograniczone. I mimo, że ja chciałabym wesprzeć was większą kwotą, nie mogłabym. To problem rządu federalnego. On musi go rozwiązać. Nie jest on jakkolwiek zależny od lokalnej władzy. Nasi kongresmeni o to zabiegają. Będę chciała odnieść się do sytuacji, opisanej przez bohatera. Krótko. Na tym, co zaobserwowałam. ULSA oferuje stypendia. Stypendia. Pokrywa dla osób ambitnych nawet 80 procent kosztu studiów. Uczelnia, na której pracuje. Angażuje się w jej życie razem z kanclerzem oraz Dean Hall. To jednostkowy przypadek. Nie jest tak w skali kraju. Ale ten jeden podmiot robi wszystko aby wykształcić osoby różnej maści, Cynthia.

CN: Cieszy mnie, że na naszym terenie działa tak 'świetnomyślna instytucja'. Tylko pogratulować dziekanatowi, że chcą i mogą...  W przeciwieństwie do rządu.

NC: Dziękuję. Moimi i Państwa gośćmi były Zuri Parrish oraz Cynthia Morgan. Dobranoc i widzimy się już wkrótce!

*retransmisja programu dostępna już teraz.

Daily Globe || Nicholas Conell

 

---

Edytowane 25 Kwietnia 2022 przez Girion

[styfix]

**Vice CEO Rady Nadzorczej Hrabstwa i Przewodnicząca Partii Demokratycznej, A. Nillson przeczytała wywiad z udziałem nadzorcy Parrish. Jest zadowolona z ogółu wypowiedzi swojej podpopiecznej, lecz ma zastrzeżenia odnośnie wtrącenia w jedną z wypowiedzi działania wraz z CROWN. Uważa to za niepotrzebne przechwalanie, które jakoby mogły postawić w złym świetle swoją partię. Wysłała wiadomość z gratulacjami, jak i również reprymendą.**

[MiLaN]

**Cynthia wracając do kliniki odczytała kilkanaście SMSów od swoich pracowników ze słowami pochwały. Po dojechaniu na miejsce i odebraniu ciepłej kawusi od sekretarki rozsiadła się wygodnie w fotelu i obejrzała swoje wystąpienie "okiem kamery". Jest z siebie i swoich wypowiedzi zadowolona oraz czeka na obiecane ruchy ze strony Hrabstwa.**

[I Feel Dead Inside]

* Zurrie Parrish spędza wieczór w klubie dla swingersów po wywiadzie.

[SHARKiE]

**Victor Grassetto przeczytał artykuł podczas przerwy między pacjentami. Zanotował kilka zdań na czystej kartce papieru i włożył ją do szuflady po czym zaprosił kolejnego pacjenta do swojego gabinetu.**

[hadson]

**Dick natknął się na rozmowę, szukając w sieci wszelkich informacji o AIDS oraz sposobach jego leczenia.**