[WCTR] #002 Car test BF Weevil – zło wcielone z drugiej wojny światowej? Czy słodki garbaty samochodzik?

[_raven]

---

BY SOLVEIG BJORNSON | 24/08/2021
Photo by Azumi Zavala

---

Słowem wstępu, zaczniemy od historii. Lata ‘świetności’ kraju zachodniego – Niemcy, skąd pochodzi wiele cenionych przez jakość, oraz wygląd samochodów po dziś dzień. Erę tych, że wozów zapoczątkowała dosyć kontrowersyjna postać – Adolf Hitler, to on postawił fundamenty firmy Pfister, oraz innych mniejszych firm, która po wojnie została przejęta przez wojska radzieckie, bądź wojska amerykańskie. Naszym bohaterem dzisiejszego artykułu jest Weevil, mały słodki garbusik – tak, podoba mi się to auto, chociaż co dla niektórych przypomina mroczną historię Niemiec (Trzeciej Rzeszy) No, ale moment, moment, jak kto Pfister przecież produkował Comet’a, a nie takie dziadostwo – tak, ale inżynier główny na rozkaz Hitlera zaprojektował przede wszystkim tani w produkcji, mało palący, stosunkowo wygodny, oraz nowoczesny samochód dla ludu niemieckiego, tym właśnie stał się - Weevil.

---

Jak wspominałam powyżej, jak można nie kochać tego pyszczka? Testowany rocznik Weevil’a to siedemdziesiąty czwarty, pochodzący z fabryki Niemiec – Wolsburg, był to jeden z ostatnich modeli wyprodukowanych w tej fabryce. Z ciekawostek mogę dodać, iż Garbus sprzedawany był we wszystkich krajach, na wszystkich kontynentach. Wyprodukowano łącznie 21 529 464 Garbusów. Najwięcej w Niemczech – 15 444 858. Przez dekady Volkswagen Garbus był najpopularniejszym importowanym samochodem w Stanach Zjednoczonych. Dla fanów tego modelu szczególnym dniem jest z pewnością 22 czerwca, jest to Światowy Dzień Garbusa.

Weevil opiera się na prostej płycie podłogowej, do której nadwozie przymocowano za pomocą zaledwie 18 śrub. Auto ma 2-drzwiowe nadwozie, które występowało jako fastback sedan lub kabriolet (wyprodukowano zaledwie 330 tys. kabrioletów). Wymiary przy masie własnej mieszczącej się w zależności od wersji w przedziale od 730 kg do 930 kg wynoszą odpowiednio 4070-4140 mm długości, 1540-1585 mm szerokości i 1500 mm wysokości. Regularne kształty pozwoliły uzyskać nawet przestronne wnętrze, które w dwóch rzędach siedzeń mogło pomieścić czwórkę pasażerów.

Silniki w Garbusie były tylko i wyłącznie benzynowe i w każdym przypadku, niezależnie od roku produkcji, jest to 4-cylindrowy motor typu – bokser, chłodzony powietrzem, umieszczony z tyłu (za tylną osią) i napędzający wyłącznie koła tylne. Układ taki przewidywał położenie zbiornika paliwa z przodu pojazdu i skutkował dobrym dociążeniem tyłu. Pierwsze silniki o pojemności od 1,1 l rozwijały moc 24 KM, z biegiem czasu i wzrostem pojemności moc rosła. Przez kolejne lata produkcji Garbusa napędzały następujące jednostki: 1,2/30-34 KM; 1,3/37-40 KM; 1,5/44 KM oraz 1,6/46-50 KM. Przeniesienie napędu na tylne koła połączone z 4-biegową skrzynią manualną.

Zawias (zawieszenie) modelu Garbus, mimo przestarzałej konstrukcji, za sprawą zastosowania drążków skrętnych i stabilizatorów poprzecznych jest całkowicie niezależne. To nawet mocna strona tego wozu, zaś wysoko położony środek ciężkości nie pomaga w pokonywaniu zakrętów, czasami możemy zarysować lusterko o jezdnię, serio - tak się składa przy agresywniejszym pokonywaniu zakrętów!

Wnętrze Garbusa zaprojektowano prosto, tak jakby wycięli na arkuszu blachy kilka dziur na przyciski, dwa otwory na zegary i wielką kratkę na nawiew. Jakość materiałów użytych do produkcji wnętrza – przeciętne, ale na plus wychodzą wytrzymałości. Wnętrze jest dość przestronne, aż dziwne sądząc po kształcie tego samochodu. Serio, zmieścimy tu cztery dorosłe osoby, które będą podróżować w optymalnych warunkach, ale nie będą narzekać na brak miejsca, bądź ucięte kolana.

Kończąc Weevil to jeden z najdłużej produkowanych aut od 1945 (Niemcy) do 2003 (Brazylia), do 2002 roku był najlepiej sprzedającym się samochodem. Pierwsze wersje potrzebowały 50 sekund do osiągniecia 100 km/h, zaś nasza testowana zaledwie 21 sekund do 100 km/h. Na plus jest bardzo prosta konstrukcja, nawet wytrzymałe zawieszenie a trwałość elementów wnętrza dosyć zaskakująca. Na minus silniki, wsadzane do większości aut najmniejsze wersje silnikowe bez jakichkolwiek zmian przez to, wiele części podkręcających naszego maluszka znajdziemy na przeróżnej maści sklepów. Na kolejny plus zasługuje projekt zewnętrzny, zakochałam się w bryle tego samochodu, te zaokrąglenia, plus kanciastość przyprawia o dreszcze (przyjemne dreszcze). Końcowa ocena, 8,5/10, a Wy jakbyście go ocenili?

---

Podczas recenzji testowane są auta seryjne, nie poddane żadnym modyfikacjom ulepszenia prowadzenia/osiągów.

Chcesz się skontaktować? Zaproponować mi kolejny samochód do testu?

https://li.v-rp.pl/solvibjorn

Edytowane 24 Sierpnia 2021 przez Djabeu