Dexter Tiewon Gore Jr.

MKIDDY'S HCITTINK NKEWHS 🍊
94 Hoover Criminals Gang, znane inaczej jako Nine-Foes, Snidey Foes, Low Downs, Middwest Gang, lub po prostu The Middy's to niewielki odłam Hoover, zajmujący teren zaraz przy obszarze gangu 92 Hoover Criminals Gang. Ich obszar oficjalnie rozciąga się od Manchester Street, aż do West Colden Avenue/West 95th Street, a biegną tuż przy Main Street, przez co ich teren koryguje z terenem Easside 98 Main Street Mafia Crips, czyli gangu, z którym zacięty beef prowadzi każdy odłam Hoover. 94 Hoover Criminal Gang to zdecydowanie gang, który pozycjonuje się na topce najbardziej znienawidzonych sub-setów wśród całych Hoover Criminals, a zdecydowanie już u gangów Crip, przez co 94 Hoovers bardzo cenią sobie pushing CK. Nine-Foes są cliqued-up ze zdecydowanie jednym z największych odłamów Hoover pod względem terytorialnym, a mowa tutaj o 92 Hoover Criminals Gang, a przez bycie cliqued-up tworzą wspólnie 924 Hoovers, potocznie zwanymi Du-Low Downs, lub Two-Foes (2-4's). Każdy odłam Hoover Criminals, łącznie z 94 Hoover Criminals wchodzi pod kartę 5x (5 Deuce), nie licząc części 52, która podlega pod kartę Gangster Crips, ponieważ nie przyjęła do swojej nazwy części Criminals. Jak już wiemy gangi spod Hoover Criminals bardzo często mianują się "Most Hated Gangs", lecz to nie bez powodu, a ten holler ma za sobą głębszą historię. W 1979 roku Hoover Gangster Crips zdecydowanie mieli swoje najgorsze czasy, ponieważ to właśnie w tym roku zdobyli największą liczbę wrogów, w których o dziwo znacznie przeważały gangi Crips. Tak właśnie narodził się beef z gangiem Neighborhood, który działa do dzisiaj, mianowicie — z East Coast Crips, ponieważ we wcześniej wspomnianym 1979 roku zamordowany został członek East Coast Crips, a o jego morderstwo posądzono członka Hoover Gangster Crips, przez co na linii East Coast Crips i Hoover Gangster Crips wybuchła wojna, która trwa do dzisiaj i ECC są jednymi z największych rywali wszystkich odłamów Hoover. W 1980 roku Hoover Gangster Crips oficjalnie przekształciło się w Hoover Criminals i działają w taki sposób do dzisiaj, nie licząc 52 Hoover Gangster Crips, którzy tak jak już wcześniej było wspominane - nie przyjęli do siebie Hoover Criminals i pozostali do dzisiaj działając pod szyldem Gangster Crips. Warto wiedzieć, iż sami Hoover Criminals nie posiadają samych wrogów, a mają wielu sojuszników nawet spod karty Crips, mimo to, że pushują aktywnie CK (Crip Killers). Hoover Criminals/Hoover Gangster Crips są w bardzo bliskich relacjach z Eight Tray Gangster Crips, czy chociażby 51 Trouble Gangster Crips, którzy są cliqued-up z 52 Hoover Gangster Crips, tworząc wspólnie 512GC. Hoover Criminals Gang zostali również bardzo mocno spopularyzowani przez beef z kartą Rollin 0's/Neighborhood (Deuces), ponieważ karta Hoover Criminals, oraz karta Rollin's, czy Deuces należą do tych najpotężniejszych w całym South Los Angeles i to do nich należy większość setów w tamtym rejonie. Hoover Criminals zdecydowanie najbardziej znienawidzeni są u gangów takich jak; Rollin' 40's Neighborhood Crips, Rollin' 60's Neighborhood Crips, Rollin' 90's Neighborhood Crips, Rollin' 100's Crips, East Coast Crips (wszystkie części), oraz Main Street Mafia Crips (984's). Warto również powiedzieć sobie o dość popularnym ostatnimi czasy artyśycie - Poke (@cehpoke), który reprezentuje Nine-Foes i to dzięki niemu w dużej mierze część Middwest zyskała mocno na popularności. Oczywiście w tej kwestii musimy również spojrzeć na MkiddwestAcktive, który również angażuje się w muzykę, a nawet dogrywał się na kilka kawałków do Young Threat, czyli dość popularnego już rapera z części Eight Tray Hoovers, czy chociażby Tr3yway6k, również spod szyldu Eight Tray Hoovers. 94 Hoover Criminals bardzo często hangoutują na Manchester Park, czyli w miejscu, w którym najłatwiej jest spotkać takie odłamy Hoover jak; 92 Hoover Criminals Gang, 83 Hoover Criminals Gang, czy 107 Hoover Criminals Gang. Lecz poza samymi Hoovers na Manchester Park bardzo często hangoutuje również bardzo popularne 18th Street Gang, a dokładniej klika Pee Wee Winos (Shady Eighties Gang), które jest w bardzo bliskich relacjach z 924 Hoovers.
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            
SNIDEYZ vs 984 MAIN STREET MAFIA CRIPS〽️❌
Beef na linii Snideyz i Main Street Mafias powstał na początku XXI wieku i pochłonął życie już bardzo wielu osób, a powstał przez stosunkowo głupią i na pierwszy rzut oka nikomu niepotrzebną sytuację. Jak już większość z nas wie, Main Street Mafia Crips dzielą z Hoovers miano Most Hated Gangs, przez co tak samo jak Hoover Criminals - pushują EBK/ABK. Przed spięciem pomiędzy owymi gangami mieli oni o dziwo zaskakująco dobre relacje, co przyczyniało się do częstego spędzania wspólnie czasu, a w tym imprezowania. To właśnie dnia 16.08.2009 na imprezie organizowanej u gangbangera setu Main Street Mafia Crips doszło do sprzeczki pomiędzy Hoover Criminals, a Main Street Mafias. Nie ciężko jest się domyślić, że impreza, której gospodarzem, oraz na której goście byli gangbangerami nie stroniła od używek, co tylko pomogło wtedy do eskalacji konfliktu do takiego momentu, że jedna ze stron postanowiła sięgnąć po broń. Cała kłótnia prawdopodnie wybuchła przez dziewczynę, a obie strony zaczęły się przez to wykłócać, a po naprawdę niedługiej chwili z pozoru niegroźna sprzeczka przerodziła się w masowe squabbles, a finalnie obie ze stron wyjęły bronie. Na całe szczęście z oficjalnych doniesień, na owej imprezie nikt nie padł ofiarą strzałów, a dopiero wydarzeń, które po sprzeczce na imprezie miały miejsce. Po strzelaninie na imprezie obie grupy próbowały pogodzić się między sobą i nie chciały większej eskalacji konfliktu, lecz postanowiono, że z tak poważnej sytuacji nie ma już wyjścia i cała akcja nie została rzucona w niepamięć, a tym samym zdecydowanie jeden z najkrwawszych konfliktów pomiędzy gangami w Los Angeles oficjalnie został uznany za rozpoczęty. Idealnym tego przykładem jest jedna z pierwszych ofiar — Dequawn "FourStar" Allen, z 74 Hoover Criminals Gang. Był trzynastoletnim chłopakiem brutalnie zamordowanym przez gangbangerów Main Street Mafia Crips, którzy po zadaniu mu pytania "Skąd jesteś?" i usłyszeniu odpowiedzi "74 Hoovas" dwukrotnie postrzelili go w klatkę piersiową. Było to pierwsze ciało, które padło dzień po minionej imprezie, a to dopiero początek krwawej wojny pomiędzy Main Street Mafia Crips, a Hoover Criminals Gang. Nie długo po tym, w odwecie za trzynastoletniego "FourStara" zabitych zostało dwóch innych członków Main Street Mafia Crips, a Los Angeles Police Department do tej pory nie odnalazł sprawców podwójnego morderstwa. Mimo wszystko podejrzenia padają na 92 Hoover Criminal Gang, którzy rzekomo są odpowiedzialni za złapanie dwójki gangbangerów Main Street Mafia Crips w ramach odwetu za trzynastolatka. To jeszcze nie koniec - 25.08.2009 roku część Middwest (94 Hoover Criminals) postanowili kontynuować zaczętą przez Main Street Mafias wojnę i postanowili wyruszyć w ich stronę z kolejnym getback za poległego trzynastolatka, który najwidoczniej był dla wszystkich Hoovers ciosem poniżej pasa. Gangbangerzy Nine-Foe Hoovas postanowili wyruszyć w poszukiwaniu gangbangerów Main Street Mafias, a gdy znaleźli niewielką grupę afilującą się z nimi, oddali strzały, które zabrały dwóch kolejnych członków Main Street Mafia Crips na ziemię, tym samym kończąc ich żywot. Hoover Criminals pokazali tym samym, że nie zapominają o swoich frontlinerach, a getback za Dequawn Allen'a uznaje się za jeden z najgłośniejszych, najbardziej śmiertelnych, oraz najdłużej ciągnących się getbacków kiedykolwiek. Nine-Foes jednak nie zawsze byli tak skuteczni w wykonywaniu get-backs za swoich poległych żołnierzy. 12.10.2021 roku, na skrzyżowaniu 91st Street i Broadway zamordowany został Tiny4Acktive, czyli gangbanger części Nine-Foes Hoova. Istnieją spekulacje, że morderstwa dokonał członek Rollin' 90's Neighborhood Crips, lecz oficjalnie te morderstwo przypisuje się dla Main Street Mafias. Aż po dzień dzisiejszy za Tiny4Acktive nie wykonany został get-back, a 94 Hoover Criminals byli za to wyśmiewani. Nawet po dziś dzień znajdą się ludzie, którzy wypominają im morderstwo, za które w żaden sposób się nie odwdzięczyli.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      INKTRØDKUKTIØNK TØ THA SNKIDKEYZ
Hoovers Groovers zostało pierwotnie założone w latach sześćdziesiątych, więc wyprzedzili pod tym względem gangi Crip. Hoover Groovers mieli od początku bardzo bliskie relacje z West Side Crips, przez co po jakimś czasie przekształcili się w Hoover Crips. O wejściu Hoover Crips pod kartę Trays zadecydował dopiero spór który prowadzili wtedy z gangiem Rollin' 60's Neighborhood Crips, a były to czasy, w których gangi rywalizujące z Rollin' 60's Neighborhood Crips były dzielone na Neighborhood's, czyli odłamy gangów, które były wtedy cool z Rollin' 60's NHC, oraz Gangster Crips czyli gangi, które rywalizowały z Rollin' 60's NHC i były sprzymierzone z Eight Tray Gangster Crips. Tak więc ze względu na spór pomiędzy Rollin' 60's NHC, oraz Hoover Crips zostali oni podzieleni i tak właśnie powstało Hoover Gangster Crips, które działało pod kartą Trays do 1979 roku, w którym to Hoover Gangster Crips, robiące sobie coraz to więcej wrogów i problemów, a wśród ich wrogów zdecydowanie łatwiej było doszukać się gangów Crip, a najaktywniejszym i najkrwawszym z nich był ten który prowadzili, oraz prowadzą do tej pory z East Coast Crips. Całe zamieszanie wybuchło w 1979 roku, w którym to zamordowany został członek East Coast Crips, a o jego morderstwo osądzony został wtedy członek Hoover Gangster Crips. Większość ludzi przyjmuje, że to w głównej mierze beef z East Coast Crips przyczynił się do pushingu CK (Crip Killers) przez Hoover Gangster Crips, lecz do tego zdecydowanie przyczynia się jeszcze reszta karty Deuces, w tym gangi, które dodatkowo poruszają się w samochodzie Rollin O's. Po wszystkich tych wydarzeniach, w 1980 roku Hoover Gangster Crips oficjalnie przekształciło się w Hoover Criminals, oraz pod taką właśnie nazwą działają po dzień dziś i działają w South Los Angeles jako jeden z najpotężniejszych, oraz trzymających się przez tyle lat jako gang najbardziej znienawidzony (Most Hated). Mimo przejścia Hoover Gangster Crips w Hoover Criminals możemy zobaczyć jeden odłam, który nie zmienił swojej nazwy, a pozostał przy Hoover Gangster Crips - mowa tutaj o 52 Hoover Gangster Crips, któzi nie przyjęli zmiany na Hoover Criminals, oraz pozostali pod oficjalnym szyldem Gangster Crips, jednocześnie pozostając w pozytywnych stosunkach z resztą gangów Hoover Criminals. Gangi spod Hoover Gangster Crips/Hoover Criminals przez swoją historię i przez ilość sporów jakie prowadzą, pushują aktywnie EBK, oraz ABK, a poza tym aktywnie pushują; NK, OK, BK, CK, UK, 2k, 6k, 30k, 40k, 60k, 90k, oraz 100k. Jak widać, Hoover Criminals mimo faktu, że mają sprzymierzeńców w postaci gangów Crip, to wciąż pushują CK, głównie ze względu na swoją historię, oraz przez fakt, że znaczna większość gangów z którymi się beefują to gangi Crip, a nie Blood.  Hoover Criminals mimo beefowania się z gangami Crip mają w swojej kulturze wiele odwołań do przeszłego repowania Gangster Crips, przykładowo "Hoover Stomp", który wzorowany jest na C-walk. Gangbangerzy Hoover Criminals do tej pory zwracają się do siebie; lok, lowk, czy nawet cuzz. W dalekiej przeszłości na aktualnym kawałku terytorium Rollin' 40's Neighborhood Crips znajdował się odłam Hoover, o nazwie 43 Hoover Gangster Crips, oraz był jednym z pierwszych powstałych odłamów Hoover's, lecz niestety nie przetrwał sporu który prowadził przez długi czas z gangiem Rollin' 40's Neighborhood Crips, przez co aktualnie jest już wymarłym setem, a jego terytorium przywłaszczyło sobie Rollin' 40's Neighborhood. Podsumowując - 1979/1980 był rokiem przełomowym dla kultury Hoover, a w tamtym okresie cały gang w pewnym sensie "rozkwitał", zapoczątkowywał beefy z innymi setami, powoli zapracowywał sobie na miano /Most Hated/, które jak już widzimy udało mu się zdobyć, a co ważniejsze udało im się przeżyć do dzisiaj, co właśnie czyni Hoover jednym z najpotężniejszych, oraz zdecydowanie jednych z ciekawszych setów w całym South Los Angeles.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          AFFILIATIONS - WHØ DKEY FUK WHIT Znakiem rozpoznawalnym każdego przestępcy z Hoover jest oczywiście Houston Astros, które to jest główną afilacją każdego odłamu Hoover. Prawdopodobnie też to właśnie Houston Astros zawdzięczają kolor, z którym tak bardzo są związani, a mowa tutaj o Pomarańczowym. Podobnie sprawa wygląda z San Francisco Giants, które afilują do Hoovers poprzez ich historię, lecz ta drużyna jest stricte przeznaczona dla Seven-Foe Hoovers (74HCG), oraz odłamów bardzo z nimi związanych, naprzykład 83 Hoover Criminals. U typowego oficjalnego gangbangera Hoover, Houston Astros możemy spotkać w formie tatuaży, biżuterii różnorakiego rodzaju, na dickies, czy rzecz jasna na fullcapach, czyli częścią garderoby, z którą wiele gangsterów z Hoover kompletnie się nie rozstaje. Hoover Criminals oczywiście byli swego czasu pod parasolem Trays (3x) i do tej pory w swojej kulturze mają wiele odwołań do owej karty Gangster Crips, z którą swoją drogą mają świetne relacje. Przez historię, oraz aktualne relacje jakie mają gangi Hoover z gangami Gangster Crips daje im to możliwość do przyodziania kolejnej afilacji, jaką jest Texas Rangers - najczęściej spotykane w klasycznej formie, czyli na fullcaps. Również związany z kulturą Cripów jest kolor niebieski, z którym często również afilują się Hoovers, zapożyczony oczywiście od Gangster Crips. Hoover Criminals do pewnego czasu mieli swój własny Clothes Brand, o nazwie "Figgside Clothing", lecz strona już jest nieaktywna, a sama marka nie zarobiła zbyt wiele pieniędzy, ponieważ nie zyskała większej popularności. Wszyscy Hoover Criminals mają również swoje afilacje związane z markami ciuchów, takimi jak; Calvin Klein - CK (Crip Killers), Michael Kors - MK (Main Street Mafias Killers), oraz Hermes - H (Hoovers). Na głowach gangbangerów Hoovers często możemy zobaczyć custom fullcaps, z przekreślonymi najczęściej takimi drużynami jak; New York Yankees (Neighborhood Crips), czy Milwaukee Brewers (Main Street Mafia Crips). Na dickies możemy zauważyć najczęściej zcrossowane takie drużyny jak; Seattle Mariners (Sixties Crips), Chicago White Sox (Sixties Crips), oraz Baltimore Orioles (Rollin' O's). Samo 94 Hoover Criminals afiluje się z Detroit Tigers, które bierze się od ich potocznej nazwy Low Downs, oraz nazwy która wychodzi ze skrzyżowania 92 Hoovers, oraz 94 Hoovers, czyli Du-Low-Downs. Hoover Criminals również pushują OK, oraz CK, co upoważnia ich do noszenia takich drużyn jak; Oklahoma City Thunder (Rollin' O's Killers), oraz Kansas City Royals (Crip Killers). Pomijając eyebussers w formie tatuaży, lub crossowanie jakiejś drużyny na fullcapie, to bardzo często jesteśmy w stanie spotkać nawet literki przyszyte na fullcapach mające na celu dogryzienie wrogiemu gangowi. Chodzi tutaj o dodanie literki K przy afilacji, z którą beefuje się dany set, przyładowo; literka K przyszyta przy New York Yankees oznaczająca Neighborhood Killers. Podobnie jak w przypadku tatuaży, na fullcapach równie często możemy dostrzec przekreśloną drużynę z którą beefuje się Hoover. Jako poboczna afilacja, towarzysząca każdemu gangowi z West Side Los Angeles jest Washington Nationals. Aktualnie jednak mamy 2024 rok, więc większość gangbangerów nie musi posiadać na sobie żadnych afilacji a i tak mogą zostać zaczepieni - gangbangerzy w tych czasach niewyobrażalnie wyróżniają się na tle ludzi niepowiązanych z gangiem, międzyinnymi poprzez swój ubiór, sposób w jaki sie wypowiadają, czy ogólny, bardzo charakterystyczny styl życia. Mimo, że w tych czasach colorbanging to dla wielu ludzi rzecz śmieszna, a w ręcz praktycznie nie istniejąca, co po części jest faktem, lecz wciąż warto pamiętać o tym, że kolor naprzykład fullcapu jaki nosimy, może zadecydować o tym, czy zostaniemy na ulicy zaczepieni, czy też nie. Jeśli nosimy czarny fullcap New York Yankees, to będzie mniejsze prawdopodobieństwo tego, że zostaniemy złapani i spressowani przez gangbangera, niż jeśli nosimy niebieski fullcap New York Yankees. Ta zasada oczywiście obowiązuje gdy nie jesteśmy w tak zwanym "Red Zone", czyli miejscu, w którym aktywność gangów jest po prostu wyższa niż w innych miejscach.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 
   

→ DOLLY PERRI←
  Po raz pierwszy zawitała na świat 10 maja 2002 roku w Ridgewood, a dokładniej w stanie New Jersey. Aspirująca modelka oraz influencerka, chcąca inspirować młode pokolenie do świadomego podejścia do sztuki piękna i wyrażania siebie poprzez fotografie. Poprzez udział w kampaniach reklamowych, sesjach zdjęciowych i pokazach mody pragnie nie tylko osiągnąć sukces w branży modelingu, ale również wykorzystać swoją pozycję do promowania pozytywnego wizerunku ciała, różnorodności oraz akceptacji samej siebie przez stworzenie własnej marki.
POCZĄTEK...
Wychowywała się w dzielnicy, której tygodniowy zarobek przeciętnego mieszkańca mieścił się w kilku, a nawet kilkunastu tysiącach dolarach. Status majątkowy jej rodziny zawdzięcza dziadkowi, a wszystko zaczęło się, kiedy poznał jej babcie, blisko 80 lat temu krótko po drugiej wojnie światowej, gdzie wtedy oboje postanowili osiedlić się i wykorzystać powojenny rynek do wspinania się po piramidzie finansowej dla zabezpieczenia swojej wkrótce powiększającej się rodziny i dalszych pokoleń. Oboje skupili się na rozwinięciu biznesu, który patrząc na podupadłą ilość korporacji szybko zyskał, a wszystkie włożone w niego pieniędzy zaczęły się zwracać z coraz większym procentem. Zaskoczeni aż tak dość szybkim sukcesem, postanowili zainwestować i przenieść się do Ridgewood, gdzie udało im się jeszcze sprawniej rozwinąć swoją sieć przez następną dekadę. To właśnie wtedy ich jedyny rodowity syn stał się głową rodzinnej firmy, gdzie również poznał swoją żonę, oraz matkę dwójki swoich dzieci. Ich najmłodszy owoc, a dokładniej jedyna córka urodziła się w 2002 roku, wtedy też otrzymała od nich imię Dolly, które w powszechnym znaczeniu oznacza „Dar Boży” oraz jest również postrzegane jako symbol niewinności i szczęścia. Para nigdy nie szczędziła na swoich dzieciach, chociaż uczyli ich wartości pieniądza oraz ciężkiej pracy, to chcieli zapewnić im to, co wydawało im się najkorzystniejsze dla wychowania ich dzieci, szczególnie kiedy od początku wykazywali się dużym zainteresowaniem w różnych dziedzinach.
Następne kilkanaście lat dziewczynka spędziła na beztroskim życiu oraz próbowaniu nowych rzeczy, dzięki którym mogła rozwinąć swoje nowo nabywane umiejętności. W wieku już 7 lat wykazywała duże zainteresowanie sztuką, chociaż by przez głupie zabawy w małe pokazy mody, które wymyślała z jedyną koleżanką z sąsiedztwa. Pomimo że dziewczynka była wychowana w jednej z bogatszych wtedy dzielnicy, to nigdy nie czuła się "lepsza" od innych, a już jako mała dziewczynka, mając wpajane przez rodziców wartości, postanowiła skupić się na swoim rozwoju, gdzie przez następne dziesięć lat powoli przekształcało się z dziecięcej niewinności w młodzieńczą ciekawość i dążeniem do swojej niezależności. Pomimo iż pomagała w prowadzeniu rodzinnego biznesu, to para zauważyła, iż ich córka obiera dla siebie całką inną ścieżki, niż sobie wyobrażali.
Dziewczynka nigdy nie miała trudności z nauką oraz zdobywała najlepsze oceny w szkole, dzięki którym otworzyła sobie kolejne ścieżki. I to właśnie wtedy zetknęła się pierwszy raz z zachodnim wybrzeżem, gdzie podjęła się nauki na ULSA w Los Santos. Poznała tam swoją przyjaciółkę, z którą łączyły je nie tylko wspólne tematy, czy wspólna pasja: moda. Po szybkim czasie kobiety stały się całkowicie nierozłączne, zawsze mogły na siebie liczyć nawet w najgorszych sytuacjach.
Kobieta większość dnia spędziła malując obrazy, czy szyjąc ubrania, dla swoich koleżanek, aby móc zarobić swoje pierwsze pieniądze i móc opłacić sobie naukę na jednej z najlepszych uczelni. W tym okresie zaczynała również udzielać się więcej na różnych portalach, czy tik toku docierając do coraz większej ilości odbiorców. Dzieliła się tam głównie swoimi pracami, czy kreacjami, które miała okazję uszyć, stykając się pierwszy raz z większą krytyką wśród rówieśników z powodu wyglądu jej ciała. Jednak to nie zniechęciło jej do dalszej pracy, a wraz z rosnącą liczbą obserwatorów na swoich social mediach, udało jej się zostać zauważoną przez jedną z tamtejszej mniejszej Francuskiej projektantki, u której rozpoczęła swoją pierwszą pracę. Coraz bardziej dziewczyna odkrywała siebie i zakochiwała się w wybiegu, obierając powoli swój kierunek, w którym chciała iść. Coraz częściej miała okazję obserwować jak tamtejsze modelki przekomarzały się po wybiegu prezentując różne krzyki mody, które nie do końca jej pasowały, a nie jedna mała dziewczynka mogłaby o takiej pomarzyć. W głowie narodził się pomysł o wykorzystaniu rosnącej liczbie odbiorców, do stworzenia własnej marki, która odzwierciedlałaby jej osobisty styl i wizję. Marzyła o stworzeniu kolekcji, która byłaby unikalna, odważna i jednocześnie dostępna dla szerszego grona odbiorców, celując również w modelki większych rozmiarów. Wierzyła, że moda może być nie tylko sposobem na wyrażenie siebie, ale także narzędziem do budowania pewności siebie. Stworzenie czegoś coś, co przetrwa długotrwałe trendy.
Kończąc drugi rok, dowiedziała się o upadku jej rodzinnej firmy i kłopotach rodzinnych, wtedy też dziewczyna pomimo sprzeciwów swoich rodziców, jak i brata, wróciła pomóc w odbudowie budowanej wcześniej korporacji, pomimo iż była zmuszona przerwać naukę na jednym w wymarzonych uniwersytetów, nie porzuciła swoich marzeń.


KILKA LAT PÓŹNIEJ...
Połowa stycznia 2024 był jednym z przełomów, a raczej oficjalnym początkiem jej kariery. Po przylocie w odwiedziny do dawnych znajomych otrzymała telefon, iż ma ustawione spotkanie z właścicielem agencji modelingowej, jak później się okazało ustawiła je jej jedna z modelek, ale i również przyjaciółka ze studiów. Po namowie przez swoich bliskich postanowiła podpisać swoją pierwszą umowę stając się jedną z modelek Ecstasy Angels i na stałe zamieszkać w Los Santos.
Jej Kilka późniejszych tygodni były wypełnione sesjami zdjęciowymi takimi jak udział w sesji do nowej kolekcji BLOOM, czy wzięciu udziału w jednej z kampanii reklamowej dla salonu Ile De Stylo. Dzięki jej determinacji i pasji wie, że jest w stanie podbić świat mody, nadając mu całkiem nowego odmiennego znaczenia. Zdaje sobie również sprawię, że to nie będzie całkiem łatwa droga do obranego celu, ale zrobi wszystko by własnymi siłami zbudować to, co byli w stanie zbudować jej dziadkowie.
 
MODELING:
-udział w sesji reklamowej agencji z jednym z wygranym zawodników po gali VFF83, które zostało przez niego udostępnione na oficjalnym profilu,
-zdjęcia do nowej kolekcji BLOOM, która nie ujrzała światła dziennego z powodu zamknięcia marki,
-reklama salonu Ile De Stylo ,
-wystąpienie w teledysku wtedy ówczesnego partnera Baby Chu,
-reklama jednego z produktów jubilera Winfrey Castiglione.
SOCIAL-MEDIA
 Dolly 
POWIĄZANIA:
Ecstasy Angels
WZMIANKI:
-
 
 

Lamonte Lankford, 
DOB 17/SEP/1999,
Sacramento General Hospital,
Sacramento, CA
youth years
Lamonte /66Monte/ Lankford - blisko dwudziestopięcioletni chłopak urodzony 17 września 1999 roku w Sacramento, Kalifornii. Dorastający w wyżej wymienionym mieście pod okiem ojca Jeffrey Lankford i macochy Margaret Kifer-Langford. Już od najmłodszych lat miał ogromną pasję do muzyki. Kiedy słuchał ulicznych bitów i rytmów, marzył o tym, że sam będzie mógł pisać teksty, opowiadać historie i oddawać swoje emocje przez mikrofon. Ojciec - Jeffrey nie podzielał tej pasji. Był to człowiek o surowym spojrzeniu na życie, który uważał, że muzyka nie ma przyszłości, zwłaszcza taka, jak rap. Nie rozumiał fascynacji syna, a często krytykował jego marzenia, zniechęcając go do dążenia do celu. Największym oparciem dla Lamonte okazała się być matka - Sophie, która pełna ciepła i zrozumienia wspierała syna ku realizacji swoich marzeń. To właśnie ona była źródłem siły dla chłopaka, kiedy ojciec wyśmiewał jego pasję. Wszystko wyglądało w ten sposób do sierpnia 2015 roku, który okazał się być jak dotychczas najcięższym ze wszystkich dla Lamonte. Niespodziewana śmierć matki okazała się być pierwszym poważniejszym kryzysem w życiu wówczas szesnastoletniego chłopaka, drugim było następstwo tej tragedii - używki. Nie mogąc pogodzić się z utratą najbliższej mu osoby dzieciak uciekł we wszelakiej maści używki tym samym odpuszczając muzykę, szkołę i inne obowiązki. 
return from the other world
Problem wywołany przez narkotyki, alkohol i inne stosowane przez Lamonte stymulanty zaowocował przedawkowaniem w roku 2016. Można powiedzieć, że dzieciak był jedną nogą na drugim świecie a gdyby nie szybka reakcja służb ratowniczych dziś nie robiłby tego co robi. Lata 2016-2017 były ciężkim i żmudnym okresem wychodzenia z nałogów a strona, w którą poszła relacja Lamonte z ojcem wcale tego nie ułatwiała. Kłótnie, wyzwiska i negatywna atmosfera a nawet agresja były na porządku dziennym a wszystko potęgowała jeszcze niechęć nowej partnerki Jeffrey - Margaret do Lamonte, rzecz jasna ze wzajemnością. Wszystko utrzymywało się do roku 2020, który był diametralnym przeskokiem w życiu młodego Lankford.
the beginning of something new
To właśnie 2020 rok był kluczowym dla rozwoju Lamonte. Po ukończeniu pełnoletności i /przetrwaniu/ gehenny, którą miał w rodzinnym domu zdecydował się na przeprowadzkę do innego miasta w stanie Cali tj. Los Santos. To miało być początkiem czegoś nowego i właściwie? Tak właśnie się stało. Odłożone pieniądze zainwestował w wynajem klitki, w której będzie mógł zamieszkiwać a pierwszym krokiem w nowym mieście było złapanie się pierwszej lepszej pracy. Początkowo wypadło na walmart z kolei później zaciągnął się w lokalnym sklepie botanicznym oferującym również usługi ogrodnictwa. Dziwna kompozycja? Pieniądz jest pieniądzem a Lamonte szukając czegoś co przyniesie mu przynajmniej średni zarobek z niskim nakładem pracy podjął się właśnie tego. Przeprowadzka okazała się być też kamieniem milowym w kwestii jego /kariery/ muzycznej, którą zamierzał pielęgnować lepiej od kwiatów w swojej pracy. Wrócił bowiem do pisania tekstów a część z nich nawet publikował na soundcloud zdobywając pierwsze, choć marne wyświetlenia. To wszystko trwa do dnia dzisiejszego choć zaoszczędzone na przestrzeni lat pieniądze pozwoliły mu zmniejszyć intensywność w swojej pracy by móc poważniej skupić się na pisaniu tekstów. Aspirujący raper mierzy wysoko choć demony przeszłości wracają do niego jak bumerang. Agresja, spotkania z używkami i wiele innych rzeczy, które za młodu wywołały u niego traumę okażą się odcisnąć swoje piętno na jego karierze? Czy silna wola wystarczy do tego by móc normalnie przejść dorosłe życie? TBC…

 
- Powiązania

- Materiały

- Wzmianki
 

Informacje dla opiekunów
Imię i nazwisko postaci: Lamonte Lankford
Numer konta postaci: 6780290071
Przynależność: N/A
Numer konta wytwórni: N/A
Link do profilu postaci: Lamonte Lankford alias 66Monte 🎙⭐
Numer konta menadżera: N/A
[OOC]

 

Taymaine sayso Reavers
Urodzony 16 stycznia 1982 roku w Martin Luther King Jr. Community Hospital zlokalizowanym przy 1680 E 120th St w Los Santos. Jedno z dwójki dzieci Azaiya Reavers oraz Latravious Reavers. Odziedziczył po swoim ojcu protanomalię, czyli zaburzenie postrzegania barw, charakteryzujące się obniżoną percepcją nasycenia i jaskrawości czerwieni. Barwy takie jak czerwona, pomarańczowa, żółta, kanarkowa i zielona przesunięte są w nasyceniu w kierunku barwy zielonej i wydają się mu bardziej wyblakłe. Ze względu na obniżoną zdolność percepcji składowej czerwonej barwa fioletowa wydaje się odcieniem niebieskiego, jaskrawa zielona – odcieniem żółtego. Barwa czerwona na końcu spektrum jest postrzegana przez niego jako kolor mało kontrastujący z czarnym. Cierpi od dziecka na dalekowzroczność. Przez pierwsze siedem lat swojego życia mieszkał w ósmym dystrykcie Los Santos, dokładniej na Baldwin Hills. Życie chłopaka od początku nie było usłane różami, jego biologiczny ojciec zginął podczas imprezy, w której został przypadkową ofiarą przypadkowego wystrzału broni. Jeden z imprezowiczów afiszował się swoim pistoletem, co skutkowało tym, że wystrzelił i zabił Latravious Reavers z powodu złego zabezpieczenia spustu. Po tym przykrym zdarzeniu, matka podjęła decyzję o przeprowadzce siedmioletniego chłopaka na rodzimą dzielnicę jego ojca do ciotki ze strony ojczyma. Swój nastoletni okres życia spędził na 98 Ulicy ulokowanej na Western Avenue. Ciotka wpajała mu chrześcijaństwo, co miało mocny wpływ na rozwój chłopaka. Rozpoczął proces edukacyjny bezproblemowo w Manhattan Place Elementary School oraz Bret Harte Preparatory Middle School, a zakończył go przeprawiając się z trudnościami przez Washington Preparatory High School. Uczęszczał na profil Arts, był uczniem ze stosunkowo niskim GPA. Twierdził, że jest zbyt pewny siebie intelektualnie. Mówił również, że nie miałby takiej samoświadomości, gdyby przykuwał więcej uwagi do szkoły. Były czasy, gdzie jego pewność siebie była niszczona przez nauczycieli. Wszystko reperowali dopiero jego rówieśnicy. Faktem było, że Taymaine opuszczał wiele lekcji, przez co był ledwo w stanie zdawać z klasy do klasy. Ówcześnie bardziej niż szkołą przejmował się gang bangingiem i zarabianiem pieniędzy po to, aby odciążyć swoją rodzinę. Rówieśnicy z osiedla powiązani z tamtejszymi gangami ulicznymi mieli duży wpływ na młodego chłopaka zmieniając ówcześnie jego poglądy na świat. Powiązał się z gangiem ulicznym Rollin' 90s Neighborhood Crips, znanym również jako Niffty Niccles lub Grimey Cartel. Szeregi grupy zasilał zazwyczaj typowy margines społeczny, dzieciaki bez przyszłości i okoliczni dilerzy. Broń palna, pobicia, wymuszenia, kradzieże, strzelaniny, czy też rozpowszechnianie narkotyków na skalę lokalną - żadne z tych rzeczy nie były mu obce. Przed zostaniem oficjalnym w strukturze gangu, wytatuował sobie na ramieniu logo drużyny baseballowej Washington Nationals - jednak bez wiedzy głębiej położonych w strukturze gangu członków, przez co został ukarany dyscyplinarnie. Oficjalnie położenie w strukturze gangu przeszedł w wieku 16 lat, kiedy przyznano mu osiedlowe imię ShootaStar. Jednak facet zawsze chciał czegoś więcej od życia, zaczął wiązać je z karierą muzyczną, do której popchnął go ówczesny najlepszy przyjaciel - Keenan Murray. Zaczął działać pod pseudonimem Young Taystar. Traktował muzykę jako szansę na lepsze jutro i opuszczenie na stałe ghetto. W połowie 1999 roku, niezależnie wydał swój pierwszy mixtape zatytułowany Wild West Volume 1, który nie osiągnął większego sukcesu niż ten lokalny. W 2002 roku doszło do narodzin jego pierwszego dziecka, dla którego przyłożył się jeszcze bardziej do kariery muzycznej. Jego drugi projekt - Los Scandalous - został wydany 3 lata później, prawie doprowadził go do podpisania kontraktu z Epic Records, będąca własnością Sony Music Entertainment, jednak bieg wszystkiego zmienił jeden dzień - 16 września 2003 roku, członkowie Grimey Cartel, Taymaine Reavers, wymieniony wcześniej Keenan Murray i Anthony Jackson, poruszali się w czarnym Declasse należącym do głównego bohatera. Wjechali na teren rywala grup NHC i Rollin 0's, czyli 83 Gangster Crips. O porannej porze, około 9AM, członek przeciwnego gangu identyfikujący się jako Michael Croward szedł wzdłuż jednej z ulic wraz dwójką innych reprezentantów wyżej wymienionej grupy przestępczej. W momencie kiedy szli oni wzdłuż 78 ulicy do Western Avenue, podeszło do nich dwóch zawadiaków - Taymaine Reavers i Keenan Murray - wchodząc w agresywną wymianę słowną z przeciwną grupą. Nastała chwila ciszy, nagle Michael Croward zdecydował się wyjąć ze swojej bluzy chromowany rewolwer i spróbować wystrzelić w członków Niffty Niccles, jednak na ich szczęście ten zaciął się, a Taymaine Reavers - wykazując się refleksem - dobył broni i postrzelił go pięć razy w klatkę piersiową przy użyciu Glock 17. Wszyscy inni ulotnili się jak najszybciej mogli. Michael Croward został przetransportowany do szpitala, jednak nie udało mu się przeżyć. Los Santos Police Department zaczął prowadzić zaciekłe śledztwo co do strzelaniny. Nie znaleźli kompanów Michael Croward, natomiast posłużyli się nagraniami z kamer. Na materiale, który został im zapewniony, wszystko było jasne. Nie minęło dużo czasu, kiedy młody Taymaine Reavers został głównym podejrzanym w całej sprawie. Przyznał się do zarzucanych mu czynów, jednak bronił się tym, że działał w ochronie własnej, co miało duży wpływ na przebieg całego procesu - został posądzony o morderstwo drugiego stopnia, przez co spędził 8 lat w więzieniu stanowym. Więzienie znacznie go zmieniło, ukształtowało. Po powrocie na wolność, w 2012 roku rozpoczął nowy rozdział swojego życia, porzucił na ten czas marzenia z karierą muzyczną, by oddać się realizacji swojego innego młodzieńczego marzenia - modzie. Keenan Murray nie próżnował w trakcie odsiadki Taymaine, zaangażował go w lokalną markę ubraniową Wild West sterowaną przez członków ugrupowania z Western Avenue, która przez sprzedawane produkty wspierała lokalne społeczności South Central. Część zysków była przekazywana na projekty charytatywne i inicjatywy społeczne. Przez połączenie wysokiej jakości produktów, innowacyjnego designu i zaangażowania społecznego, marka szybko zdobyła popularność w Los Santos, trochę poza granicami miasta. W przeciągu kilku lat Taymaine stał się nawet udziałowcem marki, jednak ta prędko po tym doznała poważnego ciosu, przez który facet wolał się wycofać i sprzedać swoje udziały za niemałą sumę, co w dalszym rozrachunku było dobrym ruchem - popchnęła go do tego również śmierć Keenan Murray, którego dotknął nieszczęśliwy wypadek samochodowy. Dzięki swojej determinacji i pasji zdołał zbudować imponującą ścieżkę zawodową, angażując się dalej w modowy świat, jednak nie chcąc też zwracać na siebie za dużo uwagi. Poczuł, że moda to doskonały sposób na wyrażenie artystycznych wizji i przedstawienie emocji. Multidyscyplinarność i kreatywność, które wykroczyły poza znane formy, sprawiły, że styl Taymaine stał się unikatowy. To postawianie akcentu tam, gdzie nikt się go nie spodziewa. To też wyjątkowa czujność na synergię, przez co w pracach Taymaine można utonąć bez pamięci, chociaż często wymykają się linearnej narracji, stawiając na czysto estetyczne, artystyczne wrażenie. W swoją twórczość wkłada mnóstwo emocji, chociaż sam ma ogromny temperament sangwiniczny. Ma silny układ nerwowy, lecz bardzo niezrównoważony. Ogólnie jest osobą stabilną, z optymistycznym podejściem do życia. Z łatwością wchodzi w relacje towarzyskie, chociaż czasem wydaje się dominujący, władczy. Szybko działa, ma łatwość podejmowania decyzji i nie ukrywa swoich emocji. Jednak jest cierpliwy, cechuje się także ogromem wyrozumiałości. Ambicje Taymaine sprawiają, że zawsze stawia przed sobą poprzeczkę, i to dość wysoko. W całości oddaje się swoim pasjom. Charakter często przejawia się przez jego ekspresję emocjonalną. Ma w sobie spokój ducha, jednak czasami bywa zbyt impulsywny w swoich reakcjach. Jego temperament sprawia, że potrafi być bardzo stanowczy i bezkompromisowy, zwłaszcza w sytuacjach, które uważa za ważne lub niesprawiedliwe. Nie boi się ryzyka i jest gotów podejmować wyzwania, które inni mogliby uznać za niemożliwe do osiągnięcia. Jest skłonny walczyć o swoje przekonania i bronić swoich poglądów. Jego siła charakteru często prowadzi go do liderowania i przejmowania inicjatywy w różnych sytuacjach. Ważną postacią w jego późniejszym życiu okazał się być Randarious Royce, z którym poznał się za sprawą powiązań z grupami przestępczymi. W połowie 2024 roku, Randarious namówił do muzycznego powrotu i to z nim ponownie stawiał kroki w przemyśle muzycznym jako duo. Zaczął działać pod nowym pseudonimem artystycznym - sayso. W tym samym czasie stanął na czele większego projektu, marką ubraniową sweezop.
 Taymaine sayso Reavers
 
Randarious rondo2tymes Royce
Urodzony dwudziestego trzeciego maja tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego siódmego roku (02/23/1997). Wychowany razem ze starszym bratem - Tyree Royce przez samotnego ojca, mianowicie - Shadrias Royce, w jednym z domów na Brynhurst Avenue nieopodal Slauson Avenue. Leelannee Royce - matka Randarious oraz Tyree, nie wybudziła się z własnego snu, gdy chłopak miał zaledwie jedenaście lat. Najmłodszego z Royce’ów od zawsze cechowała zimna krew i determinacja. Często w gronie przyjaciół stawiał się w roli przywódcy - nie bał się /ciężaru/, który wiązał się z tą funkcją przy jakiejkolwiek okazji. Od początku jego szkolnej drogi stwarzał wrażenie zainteresowanego nauką i poszerzaniem swoich horyzontów. Podczas uczęszczania do Crenshaw High School zaczął powodować pierwsze, większe problemy wychowawcze w swojej szkole przez środowisko w jakim dorastał, oraz otoczenie, w którym się obracał. Royce był porywczy i wybuchowy - zawsze łatwo było go wyprowadzić z równowagi. Mimo wszystko, był stosunkowo pilnym uczniem notującym dobre wyniki w nauczaniu. Już w czasach uczęszczania do Crenshaw High School, konkretnie w dziewiątej klasie, wykazywał swoje zainteresowanie oraz predyspozycje fizyczne do koszykówki. W tej samej klasie za namową swojego nauczyciela P-E wkręcił się w szkolną drużynę koszykarską na pozycji niskiego skrzydłowego, rotując czasem na pozycję silnego skrzydłowego. Od początku jego zainteresowania tym sportem imponowały mu dwa konkretne nazwiska  - Garnett, Anthony i w późniejszym czasie Rose. Jako student pierwszego roku w latach 2016–2017 był jednym z pięćdziesięciu graczy umieszczonych na przedsezonowej liście obserwacyjnej nagrody Johna R. Wooden Award, przyznawanej co roku najlepszemu zawodnikowi z college'u w kraju. Wizja Royce'a i umiejętności podań pomogły UCLA awansować w krajowych rankingach, gdy on i jego koledzy z drużyny pomogli Bruins odbić się od rekordu 15–17 z roku poprzedniego do rekordu 31–5. Royce poprowadził naród pod względem asyst i przekształcił Bruins w najskuteczniejszego ataku w kraju. W swoim pierwszym meczu kolegialnym przeciwko Pacific miał dwadzieścia jeden punktów, dziesięć asyst i osiem zbiórek. Jeszcze w tym samym roku został mianowany MVP turnieju Wooden Legacy po tym, jak poprowadził UCLA do zwycięstwa nad Texas A&M w meczu o mistrzostwo. W finale sezonu zasadniczego Bruins Randarious zanotował czternaście asyst, najwięcej w karierze w wygranym 77–68 meczu z Washington State, kiedy to pobił także 30-letni rekord Gary'ego Paytona w sezonie Pac-12 w zakresie asyst studenta pierwszego roku. UCLA zajęło trzecie miejsce w turnieju NCAA i wygrało swój mecz otwarcia 97–80 z Kent State. Royce miał piętnaście punktów i trzy asysty, co pobiło szkolny rekord Larry'ego Drew II pod względem większości asyst w sezonie. W drugiej rundzie był bliski triple-double z osiemnastoma punktami, siedmioma zbiórkami i dziewięcioma asystami w wygranym 79–67 meczu z Cincinnati. Wszystkie jego asysty miał miejsce w drugiej połowie, kiedy UCLA odrobiło trzypunktową stratę do przerwy po zdobyciu najniższych w sezonie trzydzieści punktów w pierwszej połowie. Bruins zostali wyeliminowani w Sweet 16, przegrywając 86-75 z Kentucky. Randarious miał dziesięć punktów, osiem asyst i cztery straty w przegranej, podczas gdy rozgrywający Wildcats zdobył trzydzieści dziewięć punktów, co stanowi rekord pierwszego roku w turnieju NCAA. Royce podczas meczu nadwyrężył ścięgno podkolanowe, przez co w drugiej połowie kulał, ale nie podał tego jako wymówki, aby zostać ogranym. Po meczu ogłosił, że zgłosi się do draftu do NBA w 2017. W sezonie Royce notował średnio 14,6 punktów, 6,6 asyst i 5,0 zbiórek. W wieku dwudziestu lat przystąpił do draftu NBA w 2017 roku. Choć pierwotnie przewidywano, że będzie wybierany w drugiej rundzie draftu do NBA w 2017 roku, ostatecznie nie został wybrany. Po drafcie grał z New York Knicks w 2017 NBA Summer League, z zamiarem podpisania z nimi kontraktu później. W pięciu meczach, które rozegrał dla Knicks, w ciągu 20,8 minuty akcji zanotował dziewiętnaście punktów, pięć zbiórek i trzy przechwyty na mecz. Randarious ostatecznie nie podpisał kontraktu z Knicks. Zamiast tego Royce podpisał dwustronny kontrakt z Memphis Grizzlies. Oznaczało to, że przez większą część sezonu będzie dzielił swój czas zawodowy pomiędzy drużynę Grizzlies i drużynę stowarzyszoną z G-League, która miała zostać im najlepiej wyznaczona przez ligę przed rozpoczęciem sezonu, a którą okazała się drużyna Memphis Hustle. Po czterech latach spędzonych w G-League Randarious Royce, będący aktualnie graczem Maine Celtics zakończył swoją karierę. W roku 2021 jego starszy o jedenaście lat brat - Tyree Royce alias shiestydeuce#2 zmarł. Był on bardzo ważnym człowiekiem w życiu, a nawet jego wzorcem. Młodszy Royce dzierżył nawet ten sam nickname, co swój brat, mianowicie shiestydeuce#3. Starszy z dwójki braci w lipcu 2021 roku został kilkakrotnie postrzelony, w wyniku czego w stanie krytycznym trafił do szpitala. Gdy informacja o stanie zdrowia starszego brata dotarła do Randarious, w tamtym czasie zamieszkującego Manhattan, okręg Nowego Jorku, już następnego dnia był przy swoim bracie w Los Angeles General Medical Center. Po kilku dniach walki o życie Tyree Royce, dokładniej pięciu, zmarł on ze względu na odniesione obrażenia w wyniku postrzału. Śmierć brata wstrząsnęła Randariousem, ze względu na więzi, jakie łączyły go z Tyree, który nieustannie pchał go do przodu w koszykarskiej karierze. Młodszy Royce do dziś nie zapomniał o starszym bracie, często odwiedza jego miejsce spoczynku, spędzając tam nierzadko parę godzin. Po tragedii swojego brata postanowił, że ponownie zamieszka w słonecznym LA, gdzie odnowił swój kontakt z kiedyś poznanym przez siebie starszym członkiem gangu Rollin' 90s Crips - Taymaine Reavers. Przez nieustanną chęć do działania, którą wyrażał od zawsze Royce, zaczął on nakłaniać Reavers'a do powrotu na muzyczną ścieżkę, którą Taymaine niegdyś kroczył i stworzenia rapowego duo na lokalnej scenie. Jego poczucie stylu, dryg do mody i chęć tworzenia czegoś swojego, popchnęły go do rozpoczęcia prac nad własną marką odzieżową, którą nazwał sweezop.
 Randarious rondo2tymes Royce
 

Dziękóweczka @V3G4 i @wujas
 
 
Nominuje @Matimus, @dziuby300 i @Dexter Tiewon Gore Jr.

dzk za nominke ja Dzisiaj Waaakacyjnieeeeee hehe se lece w klapkach Najka ;DD
nominka dla typuw pod nickami; @Madziula @Cwaniak znowu . @Volumek i np @popielek2008 @rodeo @Dexter Tiewon Gore Jr. 

**Imani Malphurs kocha tworczosc zostawil lick i udostepnil dalej**

**wieczorem do sieci trafia zapowiadany utwór aferzystki ze słonecznego miasta pod znakiem Vinewood - Daphne Chamberlain, noszący tytuł "PUSSY VACUUM". Tytuł "DZIEŁA" jest intencjonalnie kontrowersyjny, ale nie jest to niczym zaskakującym, gdy spojrzy się na dotychczasową działalność dziewczyny. Chamberlain znana głównie ze swoich skandalicznych, a zarazem ikonicznych wpisów na lifeinvaderze, postanowiła pójść o krok dalej i znacznie rozwinąć swoją "karierę". Tekst piosenki jest przesiąknięty wulgaryzmami, podtekstami seksualnymi czy nazwiskami lokalnych celebrytek takich jak Dolly Perri @Shellys, Fehu Pandora Skarsgard @Sava, Maxine Koci @sleepwalker, Lou Coulibaly  @styfix wraz z jej obecnym partnerem Marquis North @all american, Madison Evans @Quennie, Malia Parris @ka6i, Lara Kozlova @phenoman, RiRi @only gang members, Kayes @Barru czy Alyssa Marchesi @Lori. Daphne sugeruje tym, że podczas bliskiego spotkania z nieokreślonym mężczyzną mogłaby pokazać wiele twarzy, serwując mu niezapomniane doznania. Prawdopodobnie wspomniała także o nich, aby ich nazwiska podbiły nieco wyświetlenia, jako że nie jest ona szerzej znana w świecie show biznesu. Gatunek muzyczny jest ciężki do określenia, aczkolwiek najbardziej można to uznać za "krzykliwy pop", "hyper-pop", "slut pop" czy po prostu mocno naciągany pop. Sama piosenka może być zaliczana raczej do asłuchalnych albo do tych, które zapadają w pamięć z niekoniecznie dobrej strony - być może taki właśnie jest jej cel.**
 
lifeinvader
(napisy yt)
TEKST
PROMOCJA
ODGRYWKA
WYDATKI
INFORMACJE:

28 kwietania o 20:00 w Galen Center na University of Southern Andreas odbył się piąty mecz aktualnego sezonu pomiędzy ULSA Bruins a USC Trojans. Spotkanie pomiędzy dwoma uniwersytetami obrosły legendą, przez niektórych nazywany Little Bartle of Los Santos. Gospodarze podchodzili do rywalizacji z bardzo dobrym bilansem 3-1, który plasował ich trzeciej lokacie w Pacific-12 Conference.
Spotkanie rozpoczęło się od niecelnego rzuty z three point line w wykonaniu Grady Chandler, który ewidentnie chciał zatrzeć swoją niecelność z ostatnich tygodni, później Lawson przepycha się pod koszem, Nash próbuje zrobić steal; co kończy się faulem i gospodarze rozpoczynają od 2+1. Bruins chcą odpowiedzieć szybko, Haggard próbuje rzucić za trzy; co ponownie kończy się failem, USC przechodzi do fast break, tym razem pudłują. Haggard znajduje Nasha i ten pakuje slam dunk odpowiadając punktami za swój wcześniejszy faul. Z pierwszej kwarty po stronie ULSA można wyróżnić widowiskowy slam dunk Ruckera, który poczęstował swojego rywala posterem, wybroną grę Haggarda i Ruckera pod koszem po obu stronach. Natomiast po stronie USC, bardzo dobra gra na linii trzech punktów, dobra gra pod faul pod koszem. Finalnie pierwsza kwarta kończy się wynikiem 18-20 dla USC.
Druga kwarta to dalsza wymiana ciosów. Kontynuacja dobrej gry obu ekip, podtrzymując tendencje z pierwszej części. Pojawiły się widowiskowe slamdunki, powerdunki, bloki, ankle breaker. Po stronie ULSA, swoją dobrą grę kontynował cały staring five. Co zauważalne Bruins, odrobili lekacje i zdecydowanie poprawili skuteczność w porównaniu do wcześniejszych spotkań, co było widoczne właściwie z kwarty na kwartę coraz bardziej. Biorąc pod uwagę rozwój spotkania, zauważalne były momenty, kiedy zawodnicy wchodzący z ławki nie dawali wymaganej przez Raileyego jakości - rodzynkiem łamiącym regułę był Mills, zawodnik dał kilka ważnych punktów, podań.
Finalnie połowa kończy się wynikiem 36-39 dla USC, którzy zdobyli więcej ważnych punktów ich gra byłą mniej chaotyczna. 
Trzecia kwarta rozpoczyna się od Fastbreak po stealu Mlynarzyka po którym Haggard dołącza do Ruckera, pakując kolejnego slamdunk. Chwile później, ponownie Polski zawodnik Bruins w akcji po udanym putback ze strony USC, rozgrywka akcje podając do Nasha który pakuje pierwszą trójkę po stronie ekipy gości. Cała kwarta to ciągła wymiana ciosów, praktycznie punkt za punkt. Bruins kończą ją na 50% skuteczności rzutów z gry.
Czwarta kwarta, nie różniła się zbytnio od pozostałych. Walka toczyła się do ostatniej minuty spotkania, finalnie Nash pudłuje piłkę meczową nie trafiając fastbreak. Spotkanie wchodzi w extra time.
Extra time. Czyli prawdziwa walka, dosłownie punkt za punkt, kilka niepotrzebnych fauli, nerwów braku doświadczenia freshmenów i na dosłownie pieć sekund przed końcem spotkania USC wychodzi na prowadzenie jednym oczkiem. Coach bierze czas, tłumaczy swoim zawodnikom jak powinni rozegrać akcję meczową. Piłkę dostaje Chandler, na sekundę przed końcem czasu decyduje się rzut i... trafia!! SWOJĄ JEDYNĄ ALE JAK WAŻNĄ TRÓJKĘ W MECZU, ale Buzzer.. Bruins wygrywają spotkanie w dogrywce 85-84. Tym samym wbijają się w tabeli konferencji na czwartą lokatę. Co to był za mecz.. Zawodnikiem spotkania według EPSN został Rocco Haggard dobijając w meczu Double-double (11 PKT, 15 REB, dorzucając do tego 5 AST - Najwięcej w meczu + BLK)), natomast z pewnością większy poklask zbierze Grady Chandler swoją akcją z ostatnich sekund meczu.

Mlynarczyk jeszcze w drodze powrotnie zagadał coach Riley, aby uzyskać wytyczne do poprawy w swojej grze. Jakub już w autobusie na forum drużyny wziął odpowiedzialność za konieczność grania Extra Time - głównie chodzi o cztery zmarnowane szansę. Po powrocie na kampus niemalże od razu odwiedził Pauley Pavilion, gdzie na mniejszej intensywności niż podczas minionego tygodniu trenował rzuty (osobiste/wolne/gra z manekinami treningowymi).

- Zagrała swój pierwszy, oficjalny koncert wraz z Kayes na początku poprzedniego miesiąca w klubie Cockatoos. Obydwie zagrały przed publicznością dwie niewypuszczone jeszcze piosenki, wówczas zapowiadając że zostaną wydane w pobliskim czasie. Podczas wystąpienia również można było słyszeć numery poległych artystów takich jak Trigga Happy, Wicked, MTM Reecey bądź Haylee Baker.
- Na drugi dzień po udanym koncercie wstawiła na swoje oryginalne konto zdjęcie, w którym dziękuję wszystkim zgromadzonym fanom o obecność i wsparcie które otrzymuje od nich.
- Została wspomniana na portalu plotkarskim, który niezmiernie próbował przypomnieć jej stary post w którym trollowała społeczność LGBT. 
- Podczas nieudanej domówki którą ogłosiła na swoich socialach w szybkim tempie internet dowiedział się, o tamtych wydarzeniach. Pierwszym z nich była próba rabunku na jej przyjaciółce Kayes który kompletnie się nie udał, zaś po niedługim czasie służbiści wjechali na ich posiadłość wraz z jednostkami specjalnymi goniąc poszukiwanego.
- Na festiwalu organizującym na ULSA Do Good Day można było usłyszeć kolejne numery które zostały nagrane wraz z nią oraz Kayes, natomiast dziewczyna nie pojawiła się na scenie.
- Dwudziestego pierwszego kwietnia została ogłoszona przez LS Boxing Association gdzie miała zawitać grywając swój kolejny koncert ze swoją przyjaciółką.
- Dwudziestego siódmego kwietnia raz jeszcze dostała strzały od Celebrity Preview  sugerując że w głównej mierze jest winną złego samopoczucia swojej przyjaciółki. Do tej pory idą spekulacje które nie są wyjaśnione ani od samej RiRi czy też Aniyah czy faktycznie ich przyjacielskie relacje zostały zerwane. Niektórzy mogą myśleć, iż sytuacja się zgadza ponieważ Kayes zagrała koncert podczas gali zupełnie sama bez towarzystwa ówcześnie uważanej siostry.
- Podczas wywiadu właściciela klubu w którym grała swój pierwszy koncert, została wspomniana w którymś momencie. 
- Można zauważyć w ostatnich dniach, że dosyć często kręci się w tłumie wraz z Vivienne Delaught która jest znana z menadżerstwa różnych person. Nieoficjalnie można wypowiedzieć, że obydwie kobiety zawarły razem ze sobą współpracę która najpewniej zostanie widoczna w niedługim czasie.
 

Daphne Chamberlain to amerykańska celebrytka, która swoją "karierę" buduje na słowach - "nie ważne jak mówią, ważne żeby mówili". Jest cholernie bezpośrednią osobą, nie obawia się rozmawiać na tematy tabu, nie zważa na swój język przez co często pakuje się w niepotrzebne kłopoty. Nie można odmówić jej tego, że nie potrafi się ubrać - uwielbia eksperymentować ze swoim wyglądem czy stylem, odważnie prezentując swoje kreacje na social mediach, ulicach Los Santos czy przeróżnych wydarzeniach. Sama nie ukrywa, że jej twarz jest totalnym wynalazkiem jej chirurga - zrobione usta, nos, broda, policzki, a to dopiero początek długiej listy. Swoją przygodę rozpoczęła od tańczenia w jednym z najbardziej rozpoznawalnych klubów w mieście, a mianowicie Ecstasy Theatre, który cieszył się renomą oraz zbudowaną pozycją, ale również szemranymi sytuacjami. Bratz Doll szybko stała się ulubienicą wielu mężczyzn, którzy przychodzili tylko by na nią popatrzeć, dopytywać kiedy będzie, chcąc spędzić z nią wiele upojnych chwil. Ona natomiast wykorzystywała ich naiwność i pożądanie do zarobienia jak największej ilości gotówki, wmawiając im zbudowanie "czegoś więcej". Uwielbia, gdy oczy skierowane są na nią, więc praca w strip club była jednym z lepszych wyborów w jej życiu. Realną popularność wsród mieszkańców mieściny zaczęła zyskiwać dzięki kontrowersyjnym postom na lifeinvaderze, w których to obrażała w najgorszy możliwy sposób swoje ofiary - czasami bez jakiegokolwiek podłoża, a jedynie po to, aby dostać nieco blasku i rozrywki. Jedną z większych afer, którą wywołała było zarzucenie Lara Kozlova bycie osobą trans i wykorzystywanie swoich podopiecznych podczas zajęć z jogi. Sama sprawa urosła do takich rozmiarów, że portal plotkarski Celebrity Preview sam z siebie to nagłośnił, wykorzystując wpis jej dobrego znajomego Rorika. Niejednokrotnie doszło do konfrontacji pomiędzy kobietami, kończącymi się wylanymi drinkami, użyciem pazurów czy wywaleniem przez ochronę z klubów. Po dziś dzień Daphne dostaje DMs związane z LEGENDARNYM LAURUSEM, co jedynie pokazuje jaką siłę przebicia mają jej posty (nawet jeśli nie są brane na poważnie, nadal o nich gadają). Aferzystka znana też jest ze swojego imprezowego oraz niezobowiązującego lifestyle, przebierania w mężczyznach z różnych środowisk (począwszy od celebrytów do przestępców), estetycznych zdjęć na lifeinvaderze, bujania się w towarzystwie bardziej lub mniej znanych osób w mieście czy pojawiania się w każdym zakątku miasta gdzie cokolwiek się dzieje. Dziewczyna jest kompletnie świadoma, że ze swoim TRAGICZNYM PR nie ma szans na jakiekolwiek współprace z większymi markami, dlatego wpadła na świetny pomysł tworzenia śmieciowej muzyki. Skupiać się w niej będzie na swojej seksualności, kontrowersyjnych tematach, przeszłości czy zwykłym zaczepianiu celebrytów. Marzy jej się posiadanie swojego talk-show, w którym swobodnie będzie mogła dzielić się "SZCZERYMI OPINIAMI" odnośnie ruchów podejmowanych przez celebrytów, ich twórczości, afer czy cokolwiek jeszcze wpadnie jej do głowy - oczywiście nie zamierza ona przebierać w słowach, a nawet umyślnie używać najbardziej trollujących, ikonicznych i zabawnych wiązanek, aby te zapadały w pamięć. Wpychanie swojego dupska czy zrobionej buźki na okładki piosenek muzyków, robienie live na instagramie, w których pokazuje swoją skincare i opowiada o ciekawych, nocnych przeżyciach czy regularne postowanie na lifeinvaderze to również swego rodzaju promocja, którą zamierza praktykować. W dzisiejszych czasach nie jest wcale tak trudno zaistnieć w świecie show biznesu - wystarczy być kompletnym idiotą, kontrowersyjną ździrą lub mieć coś do powiedzenia, a Daphne jest posiadaczką każdej z tych rzeczy. Pomysłów na zarobek i zdobycie poklasku jej nie brakuje - jest cholernie kreatywną osobą, która potrafi obudzić tłumy. Z łatwością można zarzucić jej manipulowanie faktami, seksizm, homofobie, transfobie, rasizm czy nawet wykorzystania seksualne, a osoby, które bardziej kopałyby w jej przeszłości mogłoby znaleźć jej wyrok za "obnażanie się publiczne" - dziewczyna została zatrzymana przez jej zbyt wyzywający ubiór i skazana na dziesięć godzin prac społecznych w ośrodku terapii uzależnień. Ironią losu jest to, że nie należy ona do "czystych" osób i regularnie zażywa środki psychoaktywne, które właściwie dodają jej jeszcze większej pewności siebie, odwagi czy chęci do podejmowania nierozsądnych decyzji. Chce być znana z tego, że jest znana i zrobi wszystko, aby tak się stało.
 
SOCIAL MEDIA:
lifeinvader TWÓRCZOŚĆ MUZYCZNA:
PUSSY VACUUM (AUDIO) DAPHNE SHOW:
soon WZMIANKI & WSPÓŁPRACE:
uchwycona kilkukrotnie podczas otwarcia Future Pub post na lifeinvaderze Celebrity Preview o konfrontacji z Lara Kozlova i żałosnym zachowaniu detektywa post na lifeinvaderze Celebrity Preview o jej relacji z Matthew Pierce, ich rzekomym romansie i starym konflikcie post na lifeinvaderze Celebrity Preview o bójce North vs Elijah oraz Chase vs Elijah - "Daphne Chamberlain, która jest zawsze tam gdzie są kłopoty"

Archiwum.

Dzk @Angels a na nominke@big gucci sosa @Dexter Tiewon Gore Jr. @Michigoon

Paskudne i przestępcze środowisko sportowe. Zabójca w zarządzie LSBA. Rasizm w Worldwide. Sprawdź komu dorzucasz do wypłaty. Zabójstwa, wyroki, sekstaśmy, zdrady, uliczne bójki, rasizm, dno w social mediach.
 
Kilka dni temu odbyła się kolejna edycja gali organizowanej przez federacje sportową Worldwide. W tym wpisie nie będziemy komentować umiejętności i poziomu sportowego prezentowanego przez podpisanych zawodników (chociaż to również zostawia sporo do życzenia). Skupimy się na tym by bliżej przytoczyć wam sylwetkę osób, które wspieracie finansowo i medialnie przychodząc na każde kolejne wydarzenie. Worldwide Federation zostało założone przez Martin Faye oraz Valerie Choate. Z biegiem czasu do osób decyzyjnych dołączył Maurice Murdock a od jakiegoś czasu za organizacje odpowiadają Marshall Silva wraz z Gordon Cardoso. Czy były to zmiany na lepsze, które opłaciły się federacji? Ani trochę, jak wcześniej potrafiło już być ciężko tak z każdą kolejną zmianą jest coraz gorzej aż w końcu wszystko sięgnęło kompletnego dna. Wymieniać można bardzo wiele. Od zachowania na konferencjach, przez leakowanie prywatnych wiadomości, sekstaśm i prezentowania marginesu w social mediach kończąc finalnie na ulicznych bójkach z użyciem kastetu zakontraktowanych zawodników (fighter potrzebuje sprzętu, żeby sobie poradzić). Całość uzupełniła bierność zarządu federacji, która zupełnie nie przejmuje się tym co wyprawiają ich zawodnicy. Nie widzą nic złego w tym, że w ich organizacji walczy zawodnik Sergio Matos, który był poszukiwany a finalnie został aresztowany przez departament szeryfa. Zarzuty, które usłyszał to próba morderstwa, wypalenie z broni palnej w miejscu publicznym oraz posiadanie broni palnej bez licencji. W jego domu znaleziono pokaźny arsenał broni palnej, między innymi pistolety Glock 18, Desert Eagle, Colt M1911, samopowtarzalny pistolet TEC-9, strzelba Mossberg 590, automatyczny karabinek, HK416 oraz zapas amunicji o kalibrze 9 mm. O całej sprawie pisało Daily Globe w osobnym artykule a sukcesem działań departamentu oficjalnie pochwalił się departament szeryfa na swoich social mediach. 
Worldwide najwidoczniej już teraz wyjątkowo słabo się sprzedaje i organizacja zmuszona jest ciąć koszty. Wystarczy spojrzeć na to jak paskudne wydali oświadczenie na temat całej sprawy. Ani to nie brzmi ani to nie wygląda, brakuje tam profesjonalizmu i sądzimy że nawet przeciętny składacz burgerów prosto z Wigwama poradziłby sobie z tym dużo lepiej. Czy federacja celowo próbuje manipulować faktami czy bezczelnie kłamie w tym co publikuje? W żaden sposób nie pokrywa się to z informacjami uzyskanymi od agencji egzekwujących prawo czy Daily Globe, które powiadomiło o całym zajściu. Odnośnik do oficjalnego oświadczenia wystosowanego przez VFF.
 

(Klatka z filmu nagranego telefonem, która przedstawia wykonywanie blowjob przez niezidentyfikowaną kobiete. Na zdjęciu Damon Cariaz oraz Sergio Matos (zawodnicy VFF), twarz kobiety została zamazana razem z wszystkimi wrażliwymi elementami.)
Poza ulicznymi bójkami (w których między innymi Matt Orton używał kastetu) i żenującymi wpisami na lifeinvaderze są jeszcze seks afery. Ciężko nam zrozumieć tą sytuacje, ale chyba niektórzy z zawodników lubią patrzeć jak (najprawdopodobniej) jego kumpel uprawia stosunek z jego dziewczyną, bądź prostytutką. Czy może nie było ich stać i pieniędzy wystarczyło tylko na jedną obsługę? Wszystkim radzimy uważać na środowisko sportowe Los Santos ze względu, że wzajemnie się tam nagrywają a później video, na których uprawiają seks ląduje w internecie. Tak samo jak leakowane były wręcz obrzydliwe rozmowy z potencjalnymi dziewczynami, z którymi mieli się spotykać i zdradzać swoje ukochane partnerki. Użytkownicy portalu skręcali się z żenady i dziwili się jak można być tak paskudnym. Niektóre z tych wiadomości zobaczysz w udostępnionej galerii na końcu materiału. 
 

Kolejne zarzuty, które można przedstawić federacji Worlwide to szerzenie rasizmu w wykonaniu Matt Ortona. Jeden z najważniejszych zawodników (tak, wiemy że to brzmi komicznie) federacji w trakcie słownego konfliktu na portalu lifeinvader posunął się do rasistowskiego wyzwiska w kierunku Zayuan Monroe. Jakiś czas temu Renee Tillery za prześmiewczy komentarz na temat homoseksualnych kobiet została dosłownie po kilku godzinach wykluczona z agencji managerskiej. Jakie działania podejmie federacja? To niedopuszczalne, żeby po czymś takim Matt Orton dalej walczył na galach VFF. Co na to wszyscy sponsorzy i przedsiębiorstwa podejmujące współprace z Worldwide bądź samym Ortonem? Kontynuacja oznacza, że w stu procentach podpisujecie się pod postawą i poglądami, które prezentuje. Dodatkowo oskarżony regularnie broni zawodnika Sergio Matos wmawiając, że jest niewinny, mimo że agencje egzekwujące prawo wydały zupełnie inne oświadczenie w tej sprawie.
Będąc przy tematach związanych z wyrokami przechodzimy do sprawy Los Santos Boxing Association, która zdecydowanie zaskoczy wielu z was. W zarządzie organizacji zasiada Valdemar Javorsky, czyli osoba, która została skazana za zabójstwo sportowca A. Hawkins oraz wokalistki T. Cruz. O całej sprawie i procesie pisało Daily Globe. Być może teraz to rzuca nowe światło na całą sprawę? Jak wiemy Alexander Hawkins był fighterem, więc jaki interes w całym zajściu finalnie miał Valdemar Javorsky? Nigdy oficjalnie nie wypowiedział się na ten temat. Czy w brudny sposób negocjuje kontrakty? Zmusza zawodników do niekorzystnych stawek? Czym finalnie zaszkodził mu sportowiec bądź na co nie chciał się zgodzić? Poddaje teraz to wątpliwości całe funkcjonowanie Los Santos Boxing Association. 
Na temat sytuacji Worldwide i Sergio Matosa zapytaliśmy Zayuan Monroe, który nalezy do LSBA. Zamieścimy tutaj całą wypowiedź jednocześnie podkreślimy najbardziej kluczowe kwestie. "Jak skomentuje? Takie coś nie powinno mieć miejsca, takich ludzi od razu trzeba weryfikować. Nie pojmuje tego, że federacja, która jest największą w SA ma problemy z analizowaniem swoich zawodników, co jeżeli ten facet jest nadal niebezpieczny? Takich ludzi nie powinno być naprawde w sporcie, jeszcze w tak medialnym, gdzie odbiorczość trafia do młodych ludzi. Matt Orton i VFF powinno dokładnie przemyśleć swoje ruchy, to co zrobili powinno zostać przeanalizowane przez narodowy związek sportowy. Kara dla nich to mało, nic się nie nauczą, zapewne myślą, że za pieniądze wszystko kupią. Przestępcy, a dodatku tacy co "S. Matos poszukiwany był za popełnienie następujących przestępstw; 6-15.1.F PC - Próba morderstwa" powinni zostać na stałe usunięci z świata sportu."
Wychodzi więc na to, że Zayuan jest zdecydowanie temu przeciwny i nie pochwala takich rzeczy w sporcie i federacji VFF. Dlaczego więc walczy w organizacji, która w zarządzie posiada osobe, która dokonała zabójstwa i została skazana? Facet nadal może być niebezpieczny a odbiorczość trafia do młodych ludzi. Z niecierpliwością czekamy na oficjalne oświadczenia LSBA i managementu zawodnika.
 

O wypowiedź na temat całej sytuacji i środowiska sportowego poprosiliśmy fightera Juan Dos Santos, który jakiś czas temu publicznie skrytykował federacje Worldwide na portalu lifeinvader.
Juan Dos Santos (zawodnik VFF): Wiesz, dla mnie jako dla zawodnika - debiut na zawodowym szczeblu zawsze był marzeniem. Aktualnie jestem już po swoim debiucie i zamiast czuć się w jakiś sposób spełniony, czuję się cholernie zdegustowany. Poznałem ten syf od środka i czuję cholerny zawód. Mam obiekcje właściwie do każdego aspektu organizacji gali przez VFF. Sama promocja gali już była dla mnie wątpliwa - plakaty promujące gale wyglądające jak wyjęte z painta, brak jakiejkolwiek sesji fotograficznej - moją twarz którą mogliście zobaczyć na billboardach, wycięto z mojego prywatnego zdjęcia wrzuconego na lifeinvander, nie zapytano mnie nawet o zgodę na użycie tego zdjęcia. Brak testów antydopingowych przed walką, brak jakiegokolwiek wsparcia ze strony federacji w kwesti promocji pojedynku. Ja kontakt z przedstawicielem VFF miałem tylko raz, podczas podpisywania kontraktu - i to na tyle, potem kontakt się urywa i po prostu stawiasz się w wyznaczonym terminie na konferencji oraz samej gali. Kontakt na lini federacja - zawodnik, praktycznie nie istnieje. Po mojej krytyce i tej całej dramie z "terroryzmem" do tej pory nikt się ze mną nie skontaktował, żeby omówić sprawę - dostałem tylko podobnie jak wy to śmieszne oświadczenie na lifeinvanderze. Mam wrażenie, że VFF po prostu jedzie na starym wózku swojej reputacji wypracowanej przez poprzednich właścicieli, to już nie jest ten sam twór co kiedys, aktualni włodarze tylko odcinają kupony i niezbyt przejmuje ich los organizacji. 
Co do mojego stanowiska odnośnie środowiska sportowego w Los Santos... Cholera, chyba każdy widzi jak to wygląda. Nawet ciężko mi to zdefiniować, porównać do czegokolwiek. Jedyne co przychodzi mi do głowy to szambo, które to coraz bardziej wylewa się w mediach, czy też konferencjach. Zawodnicy oby dwóch federacji to półmózgi, którzy nie grzeszą inteligencją i zachowują się jak jakieś pierwotne plemię ludzkości. Rzucają do siebie wzajemnie błotem, porozumiewając się ubogą mową niezrozumiałą dla nikogo. Mi naprawdę wstyd, że jestem tego częścią. Odbiorcy tych wszystkich wpisów zawodników na lifeinvanderze, mają sportowców za osoby prymitywne i głupie, które jedyne co potrafią to naparzać się po łbach. I ja się wcale temu nie dziwię, bo właściwie to tak jest. Ale takim osobom jak ja, która brzydzi się tym całym środowiskiem i chcę pokazać ludziom, że fighter to nie tylko skończony idiota, też przyczepiana jest ta łatka. Wiesz ludzie scrollują swojego walla, widzą jakiś tam wpis i mówią "o, fighter - szkoda mojego czasu, scrolluje dalej nie mam czasu na kolejną dawkę żenady", bo właśnie do tego zawodnicy mieszanych sztuk walki przyzwyczaili mieszkańców Los Santos. Chciałbym to zmienić, ale jako jednostka ciężko walczyć z stereotypem, który zresztą ma swoje uzasadnienie. 
Czy ujrzycie mnie w innej federacji? Hmmm, czas pokaże. Mój kontrakt obejmuje jeszcze dwie walki dla federacji VFF, zerwanie kontraktu wiąże się z horrendalną sumą do zapłaty po mojej stronie. VFF gdzieś mnie tam zawiodło, nie tylko organizacjyjnie ale i swoją postawą. Plotki o aktach terroryzmu jednego z zawodników, odbiły się na każdym nazwisku promującym gale, w tym moim. Nie chcę, żeby moja twarz była kojarzona w jakikolwiek sposób z terroryzmem. Sprzeciwiłem się temu, ale brakuje mi narzędzi żeby z tym walczyć, właściwie niezbyt wiele mogę z tym zrobić. Pojawia się tam gdzieś w głowie wizja powrócenia do starej formuły, czyli boksu i podpisania kontraktu z federacją LSBA, która zapowiada się całkiem nieźle. Przynajmniej organizacyjnie wszystko wygląda u nich półkę wyżej, ale biorąc pod uwagę obrzucenie się błotem na lini LSBA vs VFF, wydaje mi się że w szatni LSBA iloraz inteligencji zawodników wynosi łącznie tyle samo punktów IQ, co w szatni VFF.
Sprawdź galerie kompromitujących i żenujących zachowań sportowców z Los Santos. A to tylko wierzchołek tego co można znaleźć: https://imgur.com/a/5PyHRlw
 

— Jakub Młynarczyk (ur. 26 maja 2003) - polski koszykarz, posiadający również amerykańskie obywatelstwo, występujący na pozycji power forward. Urodził się w stolicy stanu Utah w Salt Lake City, a wychowywał się na przemian najpierw w miejscu urodzenia do ukończenia 5 roku życia, a następnie w stołecznym mieście wielkopolski - Poznaniu, ale zaledwie do ukończenia szkoły podstawowej. Wraz z rodziną na stałe przeprowadził się do Utah by tam dalej kontynuować swoją edukację. Jego ojciec Marek Młynarczyk był wiodącym koszykarzem drużyny Anwil Włocławek, ale nim to się stało to najpierw wyjechał do collegu w Utah gdzie uzyskał stypendium - następnie począł swojego potomka z Anną będącą drugim pokoleniem w USA - ta również we krwi miała sport, grała w lidze NCAA Division II.
Swoje pierwsze treningi koszykarskie zaczynał jeszcze za czasów edukacji w Polsce, uczęszczał wtedy do młodzieżowej drużyny Basket Poznań. W następstwie trenował już w lokalnych drużynach Utah - tam już w High School wykazywał się ponadprzeciętnymi umiejętnościami, głównie zawdzięczał to swojej tężyźnie a wraz z wiekiem przyszedł boiskowy spryt. Wraz z wiekiem trafił również do University of Utah a stamtąd prosto do Utah Utes, gdzie jako rookie przebił się do pierwszego składu już po dwóch spotkaniach, tam rozgrywał już wszystko do końca pierwszego roku, zdobywając tym samym MVP Utah za rok 2023, niestety czasy starego Młynarczyka przeminęły i wraz z zmianami uniwersytet od strony sportowej przestał być aż tak atrakcyjny - już pod koniec swojego pierwszego sezonu wraz z rodziną zaczął rozglądać się za nowymi możliwościami. Wraz z nowym rokiem otrzymał oferty od scoutów większych i bardziej uznanych uniwersytetów - zdecydował się wybrać ULSA Bruins, ze względu na wizję trenera, możliwość gry w nieco lepszej drużynie i stypendium.
Jakub wyróżnia się na tle rówieśników, przede wszystkim swoją muskularną sylwetką - mierzący 202 cm wzrostu waży aż 108KG, co za tym idzie już od najmłodszych lat prowadzi aktywny, sportowy tryb życia. Swój wolny czas poświęca na treningi w siłowni albo na hali szlifujący swoje umiejętności - swoją nominalną pozycję Młynarczyk określa jako Power Foward, wykorzystuje w niej siłę fizyczną do gry na krótkim dystansie. Jednym z plusów młodego koszykarza jest szeroki przegląd pola, dzięki czemu może podejmować szybsze decyzje - dzięki temu można go określić jako bardziej wszechstronnego. W sporcie mental chłopaka określić można w jeden sposób - mental zwycięzcy, mental Cristiano Ronaldo. Co za tym idzie? Nie lubi przegrywać, można go uznać za choleryka - stale szuka nowych rozwiązań, sportową złość przekuwa na kolejne treningi. Kierunek jaki obiera w ULSA to film, telewizja i media cyfrowe - powód jest prosty, jeśli nie sportowa kariera to przyszłość jako ekspert sportowy.
Kampus, a przede wszystkim pion i kółka sportowe obiegła informacja o przenosinach obiecującego koszykarza polskiego pochodzenia (Jakub Mlynarczyk) z uniwersyteckiej drużyny Utah Utes do ULSA Bruins, drugoroczniak ma za sobą udany debiut jako rookie. W ubiegłym sezonie uzyskał status MVP drużyny Utes - w drużynie z Los Santos będzie grać na swojej nominalnej pozycji Power Forward, czym podkręci rywalizacje wewnątrz bruins na tej pozycji. Na ten moment nie są znane szczegóły /transferu/ aczkolwiek w kuluarach mówi się o tym, że Bruins posmarowali co nieco by uprzedzić konkurencyjne drużyny. Zawodnik został dodany do roasteru i pojawił się we wszelkich materiałach powiązanych z programem na stronach uniwersytetu. Z przecieków które pojawiają się obozu trenera Raileygo, Mlynarczyk dostanie szansę na debiut w nadchodzącym spotkaniu z Oregon State które odbędzie się w poniedziałek na Pauley Pavilion o 8PM 22/04/2024.

Bruins choć stawiane w roli faworyt spotkania, kolejny raz nie ustrzegli się błędów w koncentracji, ale tym razem dzięki ciężkiej i wybieganej grze nie zaliczają blamanżu jak przy wyjazdowym spotkaniu z Huskies i ogrywają drużynę Oregon 67-58. Kapitan Bruins Dean Nash był zdecydowanie najjaśniejszą gwiazdą tego wieczoru w ciągu 22 minut swojej gry zebrał dokładnie taką samą liczbę punktów, zanotował cztery asysty i sześć zbiórek. Można się pokusić o stwierdzenie że tym spotkaniem udowodnił swoją wartość z ubiegłego sezonu. Warto wspomnieć również zachowanie kapitana drużyny z Los Santos, który przed rozpoczęciem spotkania okazał wsparcie dla swojego kolegi z drużyny Isiah Carver, który w nocy z niedzieli na poniedziałek został ofiarą brutalnej napaści z bronią w ręku - jego zdrowiu nie zagraża niebezpieczeństwo. Isiah wiemy że to oglądasz, wracaj do zdrowia! Co więcej mogliśmy zaobserwować w dzisiejszym spotkaniu? Przede wszystkim starania Chandler o zdobycie trzech punktów, martwić może jego skuteczność, na siedem prób udało mu się trafić zaledwie dwa razy. Mimo tego wyniku zdobył trzynaście punktów, zaliczył też cztery zbiórki i trzy asysty. W ostatni weekend byliśmy świadkami ważnego ruchu transferowego bowiem Utah Utes niespodziewanie opuścił najlepszy gracz ubiegłego sezonu Jakub Mlynarczyk, udało mi się dowiedzieć że atmosfera w szatni Utes jest lekko mówiąc napięta, a przejście Jacob do innego zespołu miało być już tylko kwestią czasu. Między innymi dlatego polski zawodnik opuścił dwa pierwsze spotkania tego sezonu, to nie była kontuzja - jednak nim to się stało, padło pytanie jaki kierunek obierze. Teraz jesteśmy już oczywiście mądrzejszy o tą wiedzę bo Bruins pochwalili się transferem w niedziele, na dzień przed spotkaniem - ale sprawa do końca nie była jasna, Mlynarczyk otrzymał oferty od Oregonu i Arizony. Ostatecznie stanęło na Bruins czego świadkiem mogliśmy być już dziś, tak jak w ubiegłym sezonie swoje pierwsze spotkanie Jacob rozpoczynał z ławki, trener Riley dał mu pograć 11 minut, ale w naszej opinii to wystarczyło by udowodnić swoją wartość i przydatność drużynie. Chwilę po wejściu na parkiet Mlynarczyk przywitał się z publicznością w Los Santos efektownym power dunkiem zdobywając swoje pierwsze punkty a to oczywiście nie był koniec. Polski gracz zdobył łącznie cztery zbiórki, dołożył do ogólnego wyniku drugiego dunka i dopisał do wyniku aż dziewięć punktów, aż dziewięć patrząc na pozostałych graczy ULSA. To może być dokładnie takie samo wejście jak w ubiegłym roku w sezon, dwa pierwsze mecze z ławki a potem wszystko w wyjściowej piątce. ~ Leonard Solms, Special to ESPN (komentarz po debiucie w ULSA Bruins)

 

31.03.2024; Podpisała profesjonalny kontrakt z VFF, stając się oficjalną zawodniczką federacji. Federacja ogłosiła oficjalną galę VFF 84, a zarazem kartę walk w której pojawiło się nazwisko Aaliyah. Ma ona stoczyć rewanż z Amelia Evans, z którą to przegrała na amatorskiej gali WAF1. Zaraz po ogłoszeniu walki Aaliyah, dziewczyna zaczepiła swoją przeciwniczkę w swoim poście na LifeInvader, ogłaszając jej że przygotowała się znacznie lepiej niż na poprzednią, amatorską galę. Nie zjawiła się na konferencji, dostając informację, że jej przeciwniczka się tam nie zjawi. Weszła w współpracę z marką odzieżową Luminé, wstawiła zdjęcie z ich pierwszym dropem. Wyleciała ze Stanów na kilka dni przed walką do Francji, odwiedziła w niej swoją matkę. 21.04.2024; Nie zawalczyła w dniu gali, jej walkę przełożono na VFF 85 przez nie pojawienie się jej przeciwniczki na owej gali. Powiadomiła o tym na swoim profilu LifeInvader. Często widać ją w towarzystwie byłej właścicielki Marlowe - Vicky Saint.

Git, odezwij się na DC branży
i nie zrób powtórki z vinewood

Elijas Hasey (ur. 18/01/2006) znany również jako GeeAcKtive#3 w swojej społeczności, a w internecie tworzący muzykę pod pseudonimem GeeAcKtive to stawiający pierwsze kroki na scenie muzycznej południowej Kalifornii raper, a jednocześnie członek jednego z najbardziej niebezpiecznych i znienawidzonych gangów w mieście Inglewood stanu Kalifornia Crenshaw Mafia Gangster Bloods. W pełnym tego słowa znaczeniu realizuje gangowy program, traktując swoją twórczość muzyczną jedynie jako odskocznie od codzienności. Pierwsze numery zaczął tworzyć kilka miesięcy temu, kiedy zaczął odbywać we własnym domu karę dozoru elektronicznego po incydencie z bronią palną. Wkręcił się w tworzenie muzyki i zaczął się w to mocniej zagłębiać, co doprowadziło do tego, że po odbyciu wyroku chce stawiać pierwsze kroki w lokalnym podziemiu. Nie ma jednak zamiaru schodzić na legalną ścieżkę i nieustannie utrzymuje się głównie z handlu narkotykami, a także pozostaje aktywnym członkiem setu. Urodził się i wychowywał od najmłodszych lat na 104th Street, głównie przebywając w otoczeniu osób w jakimkolwiek stopniu powiązanych z Crab Murda Gang. Przeszedł put-on w wieku 15 lat po wykonaniu kilku mniejszych misji na rzecz setu, wokół którego się kręcił. Jest 12th grade w Inglewood High School i mimo, że nie zależy mu na wykształceniu, to chce dociągnąć edukację do końca. Przez swoją muzykę bezpośrednio reprezentuje i promuje program Crenshaw Mafia. Ma kilka opublikowanych kawałków na swoim koncie w serwisie SoundCloud, które w głównej mierze skupiają się na atakowaniu setów spod karty Neighborhood Crips (NHC).
ZAŁOŻENIA GRY / PLANY
Rozpoczęcie kreowania postaci pod projektem grupy przestępczej CRENSHAW MAFIA (CRAB MURDA / M GANG), który dopóki nie zostanie zamknięty będzie głównym tłem fabularnym dla mojej postaci. Nie celuję w mainstream, chcę na tej postaci przebić się wysoko w podziemiu i stać się jego swego rodzaju symbolem, nie interesują mnie wille/samochody za miliony, a e-pieniądze przede wszystkim będą reinwestowane, czy po prostu wydawane na głupoty (biżuteria, imprezy). Moja postać tworzy charakterystyczny dla LA west coast rap, chociaż nie wykluczam, że po dłuższym czasie będę dopuszczał eksperymenty, o ile uda mi się to zmieścić w granicach dobrego smaku. Chcę grać płynny postęp kariery, nie mam zamiaru po tygodniu rozgrywki otaczać się największymi gwiazdami branży, chyba, że realnie wyjdzie to w grze In Character. Momentem rozpoczęcia rozgrywki jest moment, kiedy moja postać kończy odbywać karę dozoru elektronicznego i wraca do pełnej aktywności na ulicy, równolegle do tego stawiając pierwsze kroki w swojej karierze muzycznej, która płynnie będzie się rozkręcać, czasem kolidując z ulicznym stylem życia mojej postaci.
   

**parris wspiera publikacje na swoich socialach**

**parris wspiera publikacje na swoich socialach**

**Zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią artystki, na jej oficjalnym kanale vTube pojawił się klip do najnowszego singla pt. "Questions". Produkcja jest ostatnim, udostępnionym singlem z nadchodzącego albumu Koci, który oczekuje na oficjalną zapowiedź przez piosenkarkę. Sam teledysk został nakręcony na wyspie Island Paradise, który przesiąkł egzotycznym vibe'm natury jak i samym seksapilem wokalistki. Wydawcą najnowszej produkcji Maxine stało się Digital Scale Entertainment - wytwórnia płytowa, do której dołączyła w ostatnim czasie wokalistka. Nad produkcją tracku czuwał Trophy, jak i również Aniyah Kayes Geovanney.**
 
 
Subscribe to the Maxine Koci channel for all the best and latest official music videos, behind the scenes and live performances.
Follow Maxine Koci:  
Pre-order 'Sweet Disaster', the new album here!
Lyrics:
SS'y:
Wydatki:
Promocje:
Dane: