Ektastor

Zainteresowanie użytkiem oraz niekiedy produkcja broni palnej rozpala umysł niejednego nastolatka. Niejeden miał w głowie stworzenie swojego własnego pistoletu - mniej ambitni po prostu chcieli stworzyć typowego prochowca, podobnego do tych znanego z filmów takich jak Piraci z Karaibów, w następstwie szukając przepisu na czarny proch, który to jest wszechobecny w dobie internetu. Inni chcieli stworzyć zwykłego "czterotaktowca" dorównującego Mauserowi (lub nieliczni co się dowiedzieli - dwutaktowego karabinu Henry'ego M1860 rodem z filmów o Dzikim Zachodzie), mniejsze grono natomiast samopowtarzalnego M1 Garanda. Większość natomiast nastolatków marzyła o jednym - własnym Uzi, AK lub po prostu M16. Te wszystkie wizję w pewnym procencie spełniły się w postaci dołączania do warsztatów rusznikarskich - legalnych oraz i tych nielegalnych. Pobudek dołączenia do takiej branży jest kilka - miłość w stosunku do zapachu siarki pozostawionej po oddanym strzale, chęć spełnienia się w pasji lub po prostu potrzeba zarobku (przy czym posiada się w tym aspekcie już jakieś doświadczenie). Jednak od czego zacząć? Ambitniejsi zakupują tokarki oraz frezarki (ze swoim osprzętem w postaci wierteł oraz noży), pomniejsze piece hutnicze służące do przetapiania metali, noże do trasowania powierzchni metali, młotki różnej wagi, komplety dłut, wkrętaki, rozwiertaki, śrubokręty, narzędzia pomiarowe typu suwmiarki, liniały, kątomierze, poziomice, najzwyklejsze kowadła, imadła, wiertarki stołowe, a skończyć wywód (pomijając i tak kilka rzeczy) można na pilnikach różnego zastosowania i wymiaru oraz na zwykłym brzeszczocie czy kątówce. Wszystko to dostępne jest w sklepach różnej branży jak i jest różnej ceny, oczywiście legalnie w celach "cywilnych". Dlatego to drogie "hobby" dla początkujących osób o dużym ryzyku jeśli robi się to nielegalnie. Ale i bardzo szybko potrafi się zwrócić. Nielegalne warsztaty rusznikarskie często działają pod innymi szyldami jak chociażby regeneracja głowic, do czego część powyższych przyrządów jest wymagająca, pracują jako warsztaty samochodowe dające w ofercie swoje usługi tokarskie i frezarskie, również pracują pod szyldami produkcji rzeczy dla innych firm - tak jak dla przykładu produkcja rur metalowych czy prętów zbrojeniowych dla budowlańców. Sprzęt wymieniony w poprzednim akapicie można zastosować do wielu rzeczy i łatwo uzasadnić zakup - trzeba mieć tylko jeszcze głowę do tego aby odpowiednio pod przykrywką pracować. Co jednak z niebezpieczeństwem? Chciałoby się rzucić znanym cytatem z pewnego cartoona na temat trakciarza oraz sapera i ich porównania. Dobry rusznikarz, podobnie jak saper, często może pomylić się tylko raz. Niesprawność w broni palnej może powodować: Utratę palca, utratę ręki, ślepotę, złamany obojczyk, złamane żebra, całkowitą utratę wzroku, odstrzelenie którejś z części ciała lub w najgorszym wypadku - śmierć. Jeśli rusznikarz zawiedzie, zapomni o jednej głupiej części w postaci najzwyklejszej śrubki, to może za to słono zapłacić nie tylko możliwością odkrycia warsztatu ale również i utratą zdrowia lub życia. M&H Gunsmith Workshop dopiero co powstaje i nie jest znany w półświadku przestępczym. Jednak za robotę bierze się rzeczywisty fachowiec. Świadczy różnego rodzaju usługi - od zwykłej produkcji broni widmo, konserwacji oraz przerabiania karabinów i pistoletów, aż po wybijanie nowych numerów seryjnych i produkcji broni nieodbiegających standardami od tej produkowanej w fabrykach.

Branża “czyścicieli” albo jak kto woli “kilerów” lub płatnych zabójców to dość ograniczony z perspektywy czasu i samej technologii zawód. Nowoczesne kamery, często o szerokim spektrum rażenia, technologia śledcza oraz tym podobne rzeczy rozwinęły się, podobnie jak sama czułość ludzi oraz znajomość wyżej wymienionej branży z filmów Hollywood. Jak w przypadku filmów o mafiach tak i też w ekranizacjach zawodu morderców jest ziarno prawdy. W latach 1974-2013 różnego rodzaju prasa oraz fora internetowe podawały rozbieżne informacje na temat branży. Zaczynając od ceny, co świadczy największą rozbieżność w tych latach (a jest dość duża) - począwszy od 200 funtów (242 euro) do 100 000 funtów (121 200 euro). Częstą ciekawostką też jest podane że właśnie za najniższe 200 funtów został kupiony kapelusz. Powyższe liczby podają natomiast średnią jaką miała być cena 15 180 funtów za zabójstwo wyznaczonego celu. Samo wykonanie zlecenia wydaje się nie być trudne dla przeciętnego zjadacza chleba. Należy posiadać pistolet, wycelować i kliknąć na spust… jednak to nie tak działa. Aby wykonać przymusowe wysłanie na tamten świat, potrzeba wielu trudu. Osoba która przyjmuje zlecenie potrzebuje informacji o celu - co robi, gdzie przebywa, jak często wychodzi na zewnątrz, czy chodzi grupą czy też sama. Potem sam plan, wyjścia awaryjne z danej sytuacji. Dlatego słabego czyściciela nazywa się amatorem, przez możliwość szybkiego wpadnięcia. W ciemnej stronie internetu jakiś czas temu pojawił się nowy użytkownik, Der Schwarze Mann. Przebywa przeważnie na forach poświęconych powyższemu tematowi i porozumiewa się z dość małym gronem osób. Mimo to reklamuje w jakimś stopniu swoje możliwości. Często na prymitywnych “forach” wysyła zdjęcie dokonanych zbrodni. Począwszy od zwykłego “selfie” z trupem gdzie cały jest zamaskowany, przez zdjęcia ze specjalnego długodystansowego aparatu skończywszy na zdjęciach gdzie to ofiara zostaje wywieszona na sznurku. Każdy klient przez specjalny portal internetowy powstały na dark webie może zobaczyć zdjęcia osób, na które padło zlecenie. Kontakt z nim można uzyskać przechodząc przez kilka barier tora.