THE NO-KNOCK RAIDERS (LSSD Special Enforcement Bureau)

[Wiesiu]

 

 

"My fundamental duty is to serve mankind."

[...]

[Wiesiu]

 

 Theodore "Theo" Miller (18 czerwca 1991)

---

Facet koło trzydziestki. Z natury wierny, stawiający rodzinę i przyjaciół ponad wszystko inne. Bywa porywczy. Urodził się w Paleto Bay, jako syn białego, emerytowanego zastępcy szeryfa, Thomasa i czarnoskórej pielęgniarki o imieniu Patricia. Ma starszego brata Masona. Szybko przeprowadzili się do Los Santos i to tam wychowywał się Theo.

Do czasów High Schoolu był spokojnym dzieciakiem. W szkole średniej, zafascynowany kulturą czarnych gangów, których przedstawicieli spotykał na szkolnym korytarzu, wpadł w niewłaściwe towarzystwo, wtedy jego relacje z ojcem i bratem uległy pogorszeniu. Zdarzało mu się handlować narkotykami, czy uczestniczyć w bójkach, jednak nigdy nie został złapany, więc jego kartoteka pozostała czysta. Nie wspomina o tych wydarzeniach nikomu - jedyną osobą, której się zwierzył był jego brat Mason.

Podejście do życia młodego chłopaka zmieniło się diametralnie po drive-by shooting, którego był świadkiem, a w którym zginął jego przyjaciel. Zaczął korzystać z pomocy psychologa, który pomógł mu przepracować tę traumę i nakierował go znów na dobre tory. W tym czasie znów zacieśnił więzi z ojcem i bratem. Skończył High School z dobrymi ocenami, ale nie zdecydował się na studia. Stwierdził, że to nie dla niego, a rodzice wsparli go w jego decyzji. Zastanawiał się nad wojskiem i biurem szeryfa - ojciec przekonał go do postawienia na drugą opcję.

Karierę rozpoczął od służby w County Jail, a po roku "kiblowania" w tamtym miejscu trafił do patrolu. Szybko odnalazł się w nowej roli, praca zaczęła sprawiać mu przyjemność i satysfakcję. Poprzez służbę na stacji 28, w niebezpiecznym terenie, dość szybko został zmuszony do pierweszgo sięgnięcia po broń. Niedługo potem po raz pierwszy oddał strzały. Każde takie wydarzenie zostawiało na nim swoje piętno, przez co znów zaczął korzystać z pomocy psychologa.

Po odsłużeniu dwóch lat w patrolu otrzymał propozycję dołączenia do Special Enforcement Bureau jako członek Special Enforcement Detail, otrzymując na start rangę Deputy Bonus I. W tym czasie korzystanie z broni na służbie stało się dużo częstsze. Zauważył u siebie pierwsze objawy obojętności i tłumienia w sobie emocji, które wybuchały w chwilach, gdy był sam. Mimo problemów emocjonalnych kariera młodego, czarnoskórego chłopaka nabrała rozpędu. Pokazał talent, opanowanie i inteligencje w podbramkowych sytuacjach, przez co został doceniony i po kilkunastu miesiącach objął stanowisko Team Scout otrzymując jednocześnie rangę Deputy Bonus II. Zżył się mocno z ludźmi ze stacji 24 uwielbiając spędzać czas w ich towarzystwie. Pojawiał się na każdej imprezie i był powiernikiem dla kilku zastępców, którzy szybko stali się jego przyjaciółmi. W tym czasie zaczął też szkolić się na paramedyka i po niedługim czasie otrzymał drugi przydział, dołączając do Emergency Services Detail jako paramedyk i ratownik Search and Rescue.

Niedawno otrzymał kolejny awans - posadę Team Leadera i szewrony sierżanta. Od tamtej pory spędza trochę więcej czasu za biurkiem, czego szczerze nienawidzi. Uwielbia jednak fakt, że dzięki wyższej randze ma większy wpływ na to, co dzieje się na stacji i w jego teamie. Zaczął łapać się na pracoholizmie, można powiedzieć, że zamieszkał na stacji 24, co też stara się skutecznie przepracować z psychologiem.

Uwielbia samochody marki Ubermacht - jest właścicielem dwóch takich pojazdów. Ostatnio zaczął interesować się również jazdą offroadową, planuje rozwinąć w sobie tę pasję i poznać hrabstwo Los Santos z zupełnie innej strony.

Edytowane 10 Grudnia 2023 przez Wiesiu

[abierto]

Megan Dunlap (8 maja 1995 r.)

---

Dwudziestosiedmioletnia kobieta urodzona w stanie San Andreas, w mieście Los Santos. Wychowywana przez swoich rodziców, ojca Theodore będącym właścicielem jednych z firm adwokackich oraz matkę Aayliah pracującą jako lekarz w prywatnej klinice. Zamieszkiwali oni razem we wschodniej części Los Santos, a dokładniej Mirror Park, byli szczęśliwą rodziną. Megan nie miała okazji poznać dobrze swojej matki, ponieważ zmarła 5 lat po jej narodzinach w wypadku samochodowym. Po otrzymaniu informacji o śmierci matki Megan jej ojciec się załamał, nie wiedział kompletnie co zrobić, lecz wiedział, że dalej ma córkę - na niej się głównie skupił. Theodore poprosił swoich rodziców, jej dziadka i babcie, o pomoc w wychowywaniu jego córki z powodu natłoku spraw w pracy. Na jej trzecie urodziny otrzymała ona w prezencie pluszowego psa rasy Husky, otrzymała go od jej matki.

Zza czasów, gdy uczęszczała do primary school, była uroczą i miłą dziewczyną, uwielbiała także pomagać innym osobom. Mimo śmierci jej matki trzymała się dobrze, nie pokazywała tego, że daje jej to w kość. Zawsze starała rozwiązywać się swoje prywatne problemy samej, bez wsparcia nikogo innego. Nadszedł w jej życiu ten moment, gdzie musiała zmienić swoją szkołę, był to Davis High School. W tamtych czasach rozwinęła swoje umiejętności, wtedy pilnie się uczyła i jak to u każdej młodej osoby w tym wieku sprawiała lekkie problemy. Głównie występowała u niej agresja, lecz próbowała to ukrywać, szukać rozwiązania w inny sposób. Podczas pierwszego roku w High School poznała kilku znajomych, lecz nie opowiadała o swojej przeszłości za wiele, często zmieniała niepasujące jej tematy. Nie była także przekonana do pomocy psychologicznej. Po kilku latach zaczęły się u niej różnego typu bunty, większe agresje co lekko wpłynęło na jej sytuacje w szkole. Megan w wieku 17 lat świeciła głównie odwagą i pomocą innym, objawy agresji znikały, ale pojawiały się u niej takie momenty. W ostatnim roku dała z siebie wszystko. Po ukończeniu High School złożyła papiery do ULSA. Uczyła się tam przez dokładnie cztery lata, osiągnęła to, co miała na swoim głównym celu. W ULSA nie sprawiała ona problemów wychowawczych tak jak w przypadku High School, można powiedzieć, że uspokoiła się, przechodząc dalej.

Po ukończeniu kilkunastu lat nauki zaczęła zdobywać doświadczenie w County Jail. Odbyła tam trzy lata służby, gdzie nabrała doświadczenia, a po tym czasie została przeniesiona na stacje departamentu szeryfa, dokładniej na 28' Davis Station. W tym czasie Megan lekko się zmieniła. Zaczęła więcej rozmawiać z ludźmi, było mniej momentów, gdzie zmieniała tematy rozmów z innymi osobami, czy jej agresja spadła do minimum. Otrzymała tam stopień Deputy Sheriff Trainee, gdzie zaczęła zdobywać doświadczenie w terenie. Davis nie było bezpiecznym miejscem, co chwile pojawiały się tam jakieś przestępstwa czy ćpuny. Mimo tego nie użyła ani razu swojej służbowej broni, nie miała po prostu na to okazji. Po patrolu sprawdzającym została awansowana na Deputy Sheriff, a po roku przeniosła się na stacje 24' La Mesa, dokładniej Special Enforcement Bureau. W międzyczasie uzyskała ona awans na stopień Deputy Sheriff Bonus I, gdzie kontynuowała swoją służbę jeszcze przez kilka lat. Ukończyła ona odpowiednie szkolenia czy nawet kursy. Na swoim koncie uzyskała certyfikat BLS, ALS, czy chociażby TCCC (Tactical Combat Casualty Care). Została paramedykiem taktycznym w Special Enforcement Bureau, a po kilku latach uzyskała ona awans na Deputy Sheriff Bonus II, zostając również Emergency Services Detail Supervisor.

Edytowane 1 Lutego 2023 przez abierto

[Teddy.]

 Andres de la Rosa (20 luty, 1986)

---

Trzydziestosiedmioletni Amerykanin, pochodzenia hiszpańskiego. Urodzony w samej stolicy rodzinnego kraju, wychowywany przez zamożne małżeństwo- Abigail i Josepha, prowadzących prywatną firmę zajmującą się logistyką. Od najmłodszych lat miał wszystkiego pod dostatkiem. Wygrywał wiele konkursów, już w highschool, głównie w ścieżce sportowej. W wieku czternastu lat zaczął ćwiczyć MMA, trenuje ten sport do dnia dzisiejszego. Nigdy mu nie brakowało przyjaciół, zaś wielu z nich okazało się fałszywych. Chłopak chciał zawsze dla każdego dobrze, jednakże wiele osób dalej uważa, że jest "zapatrzonym w siebie dupkiem". Dba on przesadnie o swoją urodę, głównie twarzy. Jego znajomi nazywają go "Playboyem". Nigdy nie szukał żadnego związku na stałe. Zawsze wolał być wolnym wilkiem i korzystać z życia w 110%, bez żadnych ograniczeń i zobowiązań. Ukończył szkołę z bardzo dobrymi wynikami. Wkrótce po tym, rodzice Andresa zaczęli się rozwodzić. Jedyne czego doświadczał chłopak w domu, to kłótnie, krzyki i wyzwiska. Mając dość tego wszystkiego, podjął odważną decyzję, o wylocie z rodzinnego kraju, w inną część świata, na inny kontynent — do swojej ciotki, mieszkającej w słonecznym Santos. Formalności trwały dwa tygodnie. Z początku miał być to lot rekreacyjny, na okres dwóch tygodni. Andres jednak postanowił zostać w USA na dłużej, jak się okazało — już na stałe. Zaczął układać sobie na nowo życie, w obcym kraju. Kluczową rolę w jego życiu odegrała w tym momencie jego ciotka.

W wieku dziewiętnastu lat złożył papiery do armii. To tam poznał swojego obecnego przyjaciela, Emilio Yasudo, z którym ma kontakt do dzisiaj. Wymieniona dwójka była razem na operacji wojskowej w Afganistanie, w 2006 roku. Andres pełnił rolę ładowniczego w swojej załodze, Emilio był kierowcą czołgu. Przeżyli uderzenie rakiety w swój pojazd, gdzie Emilio został ciężko ranny. To właśnie jego przyjaciel, Andres, uratował mu wtedy życie, tamując na czas krwawienie z jego szyi, zaś sam został ciężko raniony w lewe udo, odłamkiem z pancerza. Znajomość kursu TC3, czyli medycyny pola walki, okazała się bardzo przydatna na operacji militarnej. Dwójka przyjaciół została przetransportowana do szpitala polowego, gdzie zajęli się nimi sanitariusze. Wkrótce po tym, wrócili do swojego rodzinnego kraju. Zostali odznaczeni medalami za odwagę, przez uratowanie życia około trzydziestu cywilów, tym samym ryzykując swoim. Andres popracował w armii jeszcze przez kilka lat. W 2010 roku finalnie złożył rezygnacje, gdyż był po prostu zmęczony psychicznie całą otoczką swojej kariery. Przez kilka miesięcy po rezygnacji, mężczyzna imprezował z odłożonych pieniędzy. Jeździł po świecie, zwiedzał go, poznawał nowych ludzi — stąd też ma dużo znajomych na całym globie. Nie zabrakło mu też problemów, czy nawet romansów z osobami, które są obecnie z jego otoczeniu. Finalnie postanowił, że weźmie się za siebie, bo najzwyczajniej w świecie zaczęły mu się kończyć pieniądze.

Wtorek, pierwszego lutego, 2010 roku okazał się dniem przełomowym dla chłopaka. Będąc dalej zainteresowany tematami broni palnej oraz wysokimi dawkami adrenaliny, postanowił on złożyć podanie do Sheriff Department. Wkrótce otrzymał informację, iż zostało rozpatrzone pozytywnie. Andres przeszedł przez wszystkie testy oraz FTP. Spędził w County Jail łącznie rok i dwa tygodnie, po czym trafił na stację 28, Davis. Pracował w patrolu cztery lata, zawierając nowe znajomości oraz nabierając doświadczenia "na ulicy". Postanowił, że wykorzysta swoje nabyte umiejętności z pola walki, oraz certyfikaty TC3 w dywizji, jaką jest Special Enforcement Bureau. 

 

 

Ponownie przeszedł on śpiewająco wszystkie testy, finalnie trafiając do drużyny BLUE, stacji dwudziestej czwartej na La Mesa. Przez lata doskonalił on swoje umiejętności, jeżdżąc na szkolenia z różnych zakresów, od szturmów, aż po te dodatkowe, z Tactical Combat Casuality Care. W 2017 roku został ciężko ranny, podczas sytuacji z zabarykadowanym podejrzanym. Został on ogłuszony wybuchem IED. Padł na ziemie nieprzytomny. Lekarze postanowili wprowadzić go w śpiaczkę na okres tygodnia, by jego organizm zregenerował się. Wszystko skończyło się pomyślnie, mężczyzna wybudził się ze śpiączki. Nie brakowało mu podczas jej opieki jego przyjaciół oraz jednej z ważniejszych dla niego osób — kuzynki, Alice. Traktuje ją jak swoją siostrę, nigdy nie odmówił jej pomocy i wie, że zawsze może na nią liczyć. 

 

W 2023 roku przeżył ponownie krytyczny incydent, przez który musiał pójść na dwutygodniowe zwolnienie. Pojazd, który stał blisko TARVa, eksplodował, ogłuszając wszystkich w środku. To właśnie przez to wydarzenie, Andresowi wróciła masa wspomnień, głównie z przeżyciem wcześniej wspomnianego uderzenia rakiety w jego jednostkę, podczas misji w 2006 roku. Niewielu o tym wie, jednakże miał on kilka sesji z psychologiem, by upewnić się, że nie wpłynie to w żaden sposób na jego karierę. Chciał być pewnym, że jest zdolny do dalszej służby w jednostce specjalnej. Wszystko zakończyło się pomyślnie — wrócił do pracy. Niedługo po tym, otrzymał on awans na sierżanta drużyny niebieskiej, zostając oficjalnie jej Leaderem, mając do pomocy swojego dobrego znajomego, Tima Hickleya.

 

Prywatnie Andres jest osobą bardzo towarzyską, łatwo nawiązującą nowe kontakty. Niektóre są trwalsze, zaś inne kończą się tak szybko, jak się zaczęły. Jak wyżej było wspomniane, facet jest zapatrzonym w siebie ego-topem, jednakże nie wahałby się ani sekundy, aby skoczyć w ogień za kimś, na kim mu zależy.  Jest bardzo zżyty prywatnie z ludźmi ze swojej dywizji, jak i drużyny, uważa ich za swoją "rodzinę" z Departamentu. Wie, że może na nich polegać. Interesuje się egzotycznymi zwierzętami, jazdą off-road, bronią palną i innymi pomniejszymi aktywnościami, na które poświęca często swój wolny czas. Regularnie odwiedza siłownię, budując swoją masę mięśniową.

 

Kilka miesięcy temu musiał wrócić do Madrytu, na pogrzeb swojej matki, która zmarła na raka płuc, przez palenie papierosów. Mężczyzna zamknął się w sobie na jakiś czas przez to wydarzenie, co mogli zauważyć wszyscy w jego otoczeniu. Jednak nikomu nie powiedział wprost, co się stało. Tak samo, jak i w przypadku śpiączki — nie zawiedli go jego przyjaciele. Okazali mu potrzebne wsparcie, oraz po prostu z nim byli, kiedy potrzebował obecności drugiego człowieka. Nie utrzymuje on bliższych relacji ze swoim ojcem, a jedynymi osobami, które są z jego rodziny w Los Santos, jest kuzynka Alice i ciotka Emma.  Andres skrywa w sobie wiele sekretów, o których już wiedzą tylko nieliczni.

 

[Dzaga]

 

---

 

---

 

Edytowane 7 Sierpnia 2023 przez Dzaga

[Garbowniczek]