xcvrlos

Kwiecień nie dał artyście chwili wytchnienia. Korzystając ze środków, które przyniósł ogromny sukces filmu dokumentalnego, Lenny będąc na fali postanowił wspomóc nawał powstających w ostatnim czasie kapeli o ciężkich brzmieniach zakładając własną wytwórnię, którą prowadzi razem ze swoją menadżerką, w duchu Dick in Dixie - stawiając na wolność artystyczną swoich podopiecznych. Maguire, będąc prezesem pełni także funkcję inżyniera dźwięku, realizując wszelkie wizje muzyków. Pierwsze ruchy promocyjne wytwórni polegały na nawiązaniu współprac partnerskich z lokalami, które przyciągają fanów ciężkich brzmień jak magnes. Niedługo po tym, odbyły się rozmowy z Soul Evisceration i Social Therapy, mające na celu zapewnić kapelom występy support podczas wydarzenia MUDLANDS 2023. Na ten moment spod ramienia Hard-On ujawnił się jeden singiel, młodego, obiecującego artysty - Miles Muir, jednak niektórzy, zagłębieni w ciężko brzmieniowych kuluarach, mogą wiedzieć, że nadchodzi coś jeszcze. AKTYWNOŚĆ Założenie wytwórni hołdującej dawnej dystrybucji Dick in Dixie - Hard-On Records. Współpraca partnerska z lokalami - Barrel o’Beer i HAKAEL. Współpraca z Social Therapy i Soul Evisceration w ramach koncertów podczas MUDLANDS 2023. Realizacja i dystrybucja kawałka “C’est La Vie” Milesa Muir i nadchodzącego singla Victora Dwight z Social Therapy. Post o oficjalnym otwarciu klubu HAKAEL, współpracy i okazanie wsparcia dla Jacka Weskera.

**Lenny Maguire jest zadowolony z efektów pracy z młodym artystą. Zostawia like i sharuje.**

**Lenny Maguire odpalił klip w swoim studio. Do dziś smaruje siniaki powstałe przy aktywnościach z teledysku.**

Hard-On Records - wytwórnia muzyczna znajdująca się przy Eclipse Boulevard w Zachodnim Vinewood. Założona została przez Lenny'ego Maguire'a - byłego gitarzystę kapeli Dick in Dixie oraz jego menagerkę Ellen Ailsworth. Powstała w odpowiedzi na rosnącą liczbę undergroundowych artystów i zespołów, tworzących w mieście cięższe brzmienia. Hard-On nie zamierza jednak ograniczać się do wąskiego spektrum gatunków; przyjmie pod swoje skrzydła każdego, kto ma na siebie ciekawy pomysł i zamierza wyłamać się z utartych schematów. Jest to opcja dla tych, którzy nie mogą sobie pozwolić lub zwyczajnie nie chcą pójść na współpracę z obecnymi na rynku korporacyjnymi gigantami. Hard-On jest duchowym następcą nieistniejącej już półprofesjonalnej wytwórni Hard-on Dixtribution, założonej w Harmony przez członków Dick in Dixie w celu spełnienia ich samodzielnych potrzeb wydawniczych. Czerpie również pewne tradycje z wytwórni AKAN Records, która przez długi czas sprawowała opiekę nad muzycznymi ruchami kapeli. W efekcie założony przez Maguire'a label ma łączyć undergroundowy charakter i wolność artystyczną z profesjonalnymi standardami i otwarciem na różnych wykonawców. Charakter i sposób funkcjonowania Hard-On jest także odbiciem wypadkowej charakterów jego założycieli. Z jednej strony skupiony na warstwie artystycznej Lenny Maguire będzie z pewnością dbał o zachowanie niezależnego charakteru wytwórni, a także o utrzymanie poziomu wypuszczanych przez wytwórnię wydań. Z drugiej strony odpowiadająca za stronę finansową i marketingową Ellen Ailsworth dążyć będzie do zmaksymalizowania sukcesu komercyjnego przedsiębiorstwa. Prócz samej produkcji wydawnictw muzycznych (od nagrań przez post-produkcję po wypuszczenie na rynek) wytwórnia oferuje również wsparcie menagerskie oraz pomoc w zakresie promocji i organizacji wydarzeń. Chciałbyś zrealizować projekt, ale nie wiesz jak się za to zabrać od strony nagraniowej? Chcesz złożyć nam ofertę współpracy? Pragniesz zasilić nasze szeregi i wspomóc tym samym oryginalne brzmienia Los Santos? Skontaktuj się z nami. Lenny Maguire - [email protected] Ellen Ailsworth - [email protected] LifeInvader Hard-On Records credits; @hadson grafika; @Łest

Marzec był miesiącem, w którym ciężko było znaleźć miejsce na odpoczynek. Mnóstwo czasu spędzonego na przeszukiwaniu archiwów kapeli czy ludzi związanych z zespołem absorbował Lenny’ego, nie zostawiając mu zbyt wiele wolnych chwil. Zapowiedź filmu zamieszczona na LifeInvaderze, która już i tak wzbudziła zainteresowanie wśród fanów i spowodowała, że #dickindixie trafiła na listę trendujących była dopiero początkiem akcji promocyjnych Rhythm & Booze. Dzień później, przez miasto przemknęła kolumna pojazdów związanych z historią zespołu, która swój przystanek miała przy Vespucci Beach, aby każdy wierny fan mógł porozmawiać o produkcji, zgarnąć autograf czy zrobić sobie zdjęcie. Przebieg spotkania został zakłócony przez San Andreas Highway Patrol, co nie zostało przeoczone przez media, a sami zainteresowani spotkaniem wyrazili swoje niezadowolenie. Maguire’a można było usłyszeć także w Self Radio, gdzie opowiedział o swoim rozliczeniu z przeszłością, dalszych planach i kulisach pracy nad filmem, który swoją premierę miał zaraz po zejściu Lenny’ego z anteny. Ogrom pracy włożony w produkcję i promocję filmu dokumentalnego opłacił się, gdyż ten bił rekordy oglądalności w swoim gatunku i zebrał wiele pozytywnych recenzji wśród krytyków. WZMIANKI Zapowiedź filmu dokumentalnego o Dick in Dixie na LifeInvaderze. Akcja promocyjna - kolumna pojazdów należących do zespołu DiD, spotkanie z fanami przy Vespucci Beach. SELF NEWS 075. | Sceny w Los Santos ponownie zapłoną! Wielki powrót byłego gitarzysty Dick in Dixie. Wywiad z Lenny Maguire o dokumencie i jego planach na przyszłość. LET'S GET HEAVY - CAŁUŚNY ATAK NA LENNEGO MAGUIRE [20.03] RHYTHM & BOOZE - DICK IN DIXIE DOCUMENTARY (Richards Majestic)

**Lenny Maguire cieszy się z finalnego odbioru filmu. Jest dumny, że sprawił by pamięć o Dick in Dixie trwała.**

Lenny Maguire po prawie rocznej nieobecności w show-biznesie, zaintrygowany propozycją vinewoodzkiej menadżerki Ellen Ailsworth, w lutym 2023 roku podjął decyzję, by wrócić do gry. Pierwszym krokiem Lenny’ego było skontaktowanie się ze starym znajomym - Jackiem Weskerem, frontmanem nowopowstałej grupy Social Therapy. Wesker razem z basistą zespołu, Victorem Dwightem, zjawili się w starej siedzibie Hard-on Dixtribution, gdzie odbyła się rozmowa o powrocie blondwłosego gitarzysty. Social Therapy wyciągnęło dłoń do Lenny’ego i przystało na propozycję wspólnego koncertu, w zamian za dostęp do studia, w którym ostał się całkiem niezły sprzęt. Lenny wystąpił gościnnie podczas koncertu w Total Explode, na którym pokaz dała również atr⊕pa, kolejna ze starych, znajomych twarzy. Tym samym ogłosił swój powrót na sceny Los Santos. Niedługo po koncercie Lenny wraz z jego agentką rozpoczął starania o znalezienie producenta, który chciałby nakręcić film dokumentalny o Dick in Dixie. Uderzyli w tym celu najpierw do Frederica Giordani, byłego wspólnika zaprzyjaźnionego z kapelą producenta filmowego Rogera Dunswortha, który współpracował z chłopakami przy kilku teledyskach. Zainteresowany propozycją Giordani kontaktuje się z Tiffany Wright z Richards Majestic Productions, która zgadza się nakręcić dokument. Po zebraniu wymaganych środków materialnych i finansowych, dopięciu scenariusza oraz zgromadzeniu ekipy filmowej, RMP rozpoczyna pierwsze zdjęcia do filmu, angażujące znajomych zespołu, rodziny członków czy fanów w położonym w Red County Blueberry, gdzie zespół stawiał swe pierwsze kroki.

Po dziwnej, nieprawdopodobnej serii zgonów w kapeli jedynymi żyjącymi członkami zostali gitarzysta Lenny Maguire oraz pianista Terry Watson, o którym słuch ostatnio zaginął. […] Zespół Daily Globe, a w szczególności ja, Madeleine Brooks, fanka zespołu, składamy wyrazy głębokiego współczucia oraz słowa wsparcia i otuchy dla Rodzin artystów Dick in Dixie, którzy zapragnęli tworzyć świetną muzykę dla swojej niszy, a przy tym integrować ludzi. – Madeleine Brooks „053. Koniec kapeli Dick in Dixie. Śmierć Dicka Flame i Patricka Sohraniego.” Masy odkrywają geniuszy dopiero po ich śmierci, dlatego nas za dwa miesiące nikt już nie będzie pamiętał... – list pożegnalny Patricka 'Speedballa' Sohraniego do Dicka Flame Seria niespodziewanych zgonów w kapeli Dick in Dixie przekreśliła grubą krechą jej dalsze istnienie. Z całego zespołu ostali się tylko podstarzały pianista Terry Watson (który zresztą zapadł się pod ziemię) oraz gitarzysta Lenny Maguire – najmłodszy członek grupy. Lenny nie zmagał się z nieleczoną marskością wątroby ani nowotworem mózgu, nie złapał AIDS, ani nie popadł w uzależnienie od substancji psychoaktywnych. Okres działalności kapeli przetrwał względnie bez szwanku, czego chyba jednak nie można powiedzieć o jej końcu. Po wydaniu ostatniego, pośmiertnego albumu ‘Old Habits’ wycofał się z życia publicznego, przechodząc w wieku 25 lat na emeryturę. Za pieniądze z płyty zmienił nieco swój dotychczasowy styl życia i obrósł w luksusy. Nowym, sportowym Coquette D10 z salonu oraz kompletem kiczowatych zasłon zdawał się chcieć zagłuszyć przeszłość. A także prawdopodobnie głosy chłopaków z zaświatów, którzy widząc go w takim aucie, zabiliby go najpewniej śmiechem. Minął rok próżniactwa, gdy do Lenny’ego odezwała się Ellen Ailsworth – menagerka i stara znajoma dźwiękowca kapeli Kyle’a Palermy. Kobieta, nie przebierając w środkach, roztoczyła przed dwudziestopięciolatkiem wizję powrotu do showbiznesu, celowo grając na jego sentymencie względem Dick in Dixie. Po kilku kolejnych rozmowach i kilku obietnicach na wyrost Lenny podpisał umowę na roczną współpracę z Ailsworth, która miała mu zapewnić z powrotem sławę lub permanentne stoczenie się na sam kloaczny dół branży rozrywkowej. Pierwszymi krokami Lenny’ego we współpracy ze swoją nową menadżerką, były prace nad filmem dokumentalnym o kapeli Dick in Dixie. Kochanych przez jednych, nienawidzonych przez drugich. Wyciąganie na wierzch kontrowersyjnej historii kapeli mogło zdawać się niezbyt opłacalnym posunięciem PR’owym, jednak okazało się zupełnie inaczej. Ludzie przecież kochają kontrowersje. Produkcja filmowa pod nadzorem Frederico Giordaniego i Tiffany Wright spod ramienia Richards Majestic poniosła za sobą film bijący rekordy oglądalności w swoich kategoriach. Odnowienie starych znajomości z branży muzycznej podczas pracy przy filmie tchnęło Lenny’ego, który po sukcesie sprzedażowym był na fali, by wyciągnąć rękę do napływu artystów o ciężkich brzmieniach. Wtedy narodził się pomysł, aby otworzyć swoje własne wydawnictwo - Hard-On Records, miało być duchowym następcą dawnej dystrybucji Dick in Dixie o tej samej nazwie. Coraz większe zainteresowanie undergroundowych kapel sprzyjało rozwojowi wytwórni. Do czasu, gdy coś nagle ucichło, a Ellen Ailsworth nie była już widywana przy boku młodego Maguire’a. AKTYWNOŚĆ:

**Lenny Maguire natknął się na artykuł o śmierci jego przyjaciół z zespołu w internecie, ale nie zebrał się na odwagę, by go przeczytać. Pogrążony w żałobie płacze już drugi dzień z rzędu w swoim mieszkaniu przy Textile St i nie zapowiada się, żeby szybko je opuścił.

**Lenny Maguire rozdał parę fizycznych egzemplarzy najbliższym. Rozesłał wieść o nowej płycie wśród znajomych z LifeInvadera.

**Lenny Maguire cieszy się z tego, że dowiedział się gdzie Speedball k***a był. Rozesłał linki znajomym i rodzinie w SMS’ach i przez LifeInvader.**

**Lenny Maguire słucha piosenki będącej pożegnaniem Daphne z łezką w oku, wspomina chwile spędzone z saksofonistką swojego zespołu.**

**Lenny Maguire jest dumny z wykonanej roboty. Rozsyła teledysk wśród znajomych. Zaspamował matkę w SMS'ach linkiem do klipu, by ta musiała patrzeć na sukcesy jakie odnosi po odcięciu się od niej.**

**Lenny Maguire podarował kilka płyt swoim bliskim. W końcu jest z siebie dumny po odcięciu się od matki, która tłamsiła każdy jego sukces. W noc wydania krążka świętował. Tułał się od pubu do pubu, chwaląc się przy tym nowym albumem swojego zespołu.

Nick postaci: Glen Kageyama Discord: carlito#6325

** Lenny Maguire ze stresu obgryza paznokcie czytając artykuł, który został mu podesłany przez Dick'a Flame. Ma głęboką nadzieję, że jego matka nie ujrzy tego, co napisał pismak.**

** Weston Sweeney zaczął miewać obsesyjne myśli będąc pod wpływem presji wywartej przez swojego przyjaciela - Jacoba Finley. Paranoicznie boi się, że zostanie powiązany ze sprawą dot. rozstrzelania funkcjonariusza PD. Stara się unikać kontaktu z ludźmi, a sam pub stoi pusty od kilkunastu dni. Dnia 14 listopada, przechadzając się po Vespucci, można było zauważyć paru gości w żółtych kaskach zabijających okna pubu Sweeney and Sons deskami. ** Weston Sweeney w obawie o swoje życie porzuca rodzinny biznes.